گروه آموزشی مهندس شکوفه ساتری

توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) [] یک روش تصویربرداری عملکردی پزشکی هسته ای است که برای مشاهده فرآیندهای متابولیکی در بدن به عنوان کمک به تشخیص بیماری استفاده می شود. این سیستم جفت پرتوهای گاما ساطع شده به صورت غیر مستقیم توسط رادیولایگاند ساطع کننده پوزیترون ، معمولاً فلوئور-18 را تشخیص می دهد ، که بر روی یک مولکول بیولوژیکی فعال به نام ردیاب رادیواکتیو وارد بدن می شود.   بسته به آنچه رادیولوژیست / محقق می خواهد تشخیص دهد ، از لیگاند های مختلف برای اهداف تصویربرداری مختلف استفاده می شود. تصاویر سه بعدی از غلظت ردیاب در بدن توسط تجزیه و تحلیل رایانه ساخته می شوند. در اسکنرهای توموگرافی کامپیوتری مدرن PET ، تصویربرداری سه بعدی اغلب با کمک اسکن اشعه ایکس توموگرافی کامپیوتری انجام می شود که در همان جلسه ، در همان دستگاه ، بر روی بیمار انجام می شود.

اگر مولکول ردیاب بیولوژیکی فعال انتخاب شده برای PET ، فلاودوکسی گلوکز (FDG) ، یک آنالوگ گلوکز باشد ، غلظت تصویربرداری ردیاب فعالیت متابولیک بافت را نشان می دهد زیرا مربوط به جذب گلوکز منطقه است. استفاده از این ردیاب برای کشف احتمال متاستاز سرطان (یعنی گسترش در سایر سایت ها) رایج ترین نوع اسکن PET در مراقبت های پزشکی استاندارد است (90٪ از اسکن های فعلی). به دام انداختن متابولیک مولکول گلوکز رادیواکتیو امکان استفاده از اسکن PET را می دهد. همین ردیاب ممکن است برای تحقیقات PET و تشخیص انواع زوال عقل نیز استفاده شود. در موارد کمتر ، سایر ردیابهای رادیواکتیو ، که معمولاً اما همیشه با آن فلوئور-18 نشانه گذاری نشده اند ، برای تصویربرداری از غلظت بافت سایر انواع مولکولهای مورد علاقه استفاده می شوند.

یکی از معایب اسکنرهای PET هزینه عملیاتی آنهاست. یک فرآیند تصویربرداری مشابه با PET ، توموگرافی محاسباتی با انتشار یک فوتون (SPECT) است که همچنین از رادیولایدها برای تشخیص مولکول ها در مغز استفاده می کند و ارزانتر است.