نانوتکنولوژی در پزشکی

نانوتکنولوژی در پزشکی

تحقیقات در مورد نانومواد برای کاربردهای پزشکی در 30 سال گذشته انجام شده است. بیشتر مطالعات بر ایمنی و سمیت آنها بر عملکرد سلول و سلول های انسانی تمرکز داشتند. با این وجود ، در مورد تأثیر اندازه ذرات ، مورفولوژی ، میزان بار در اثر متقابل آنها با بافتها ، جذب سلولهای سیستم ایمنی بدن و ارتباط با سمیت یا خطرات ایمنی ، عدم اجماع وجود دارد.   چندین موضوع مهم شامل توانایی ترجمه نانوذرات معدنی غیر آلی از مطالعات دانشگاهی به فرآیندهای مقیاس گذاری صنعتی است که مطابق با سیستم های کیفیت تجاری ، استانداردهای دولتی و زمینه های نظارتی برای مصارف انسانی است. به طور خاص ، اندازه و شکل نانوذرات معدنی معدنی ، خصوصیات فیزیکی شیمیایی آنها و از همه مهمتر خصوصیات سطحی و بینابینی در سیستمهای بیولوژیکی که منجر به تشکیل تاج پروتئین روی سطوح ذرات می شوند پارامترهای اساسی هستند که باید در نظر بگیرند. 1- از این رو آزمایش های آزمایشگاهی ممکن است فقط جزئی را ارائه دهد. نشانه پتانسیل سمیت احتمالی ، در مقایسه با قرار گرفتن در معرض داخل بدن.

اندازه نانوذرات می توانند نیمه عمر و توزیع آنها را تعیین کنند: در حالی که ذرات <10 نانومتر از طریق کلیه فیلتر می شوند ، این> 200 نانومتر از طریق فاگوسیتوز شده و توسط طحال حذف می شوند. می تواند در سراسر سیستم گردش خون جریان یابد و از طریق مویرگها در بافتهای هدف نفوذ کند.

کاربرد نانومواد در پزشکی شامل فرایندهای تشخیصی و درمانی برای چندین بیماری در اندامهای مختلف است.

ایمن ‐ با ‐ طراحی با استفاده از داروهای نانوسیمه دارو ممکن است به طور قابل توجهی بر پیشرفت و توسعه دارو تأثیر بگذارد. 3. از پروب های گزارش شده با استفاده از نانوذرات برای تهیه و نظارت بر داروها استفاده می شود و بازخورد فوری در مورد اثر بخشی داروی فعال دارد.