اپتیک مدرن

اپتیک مدرن شامل حوزه های علوم نوری و مهندسی است که در قرن بیستم محبوبیت پیدا کرد. این زمینه های علوم نوری معمولاً به خواص الکترومغناطیسی یا کوانتومی نور مربوط می شوند ، اما مباحث دیگری را شامل می شوند. زیر مجموعه اصلی اپتیک مدرن ، نوری کوانتومی ، به خصوصیات مکانیکی کوانتومی نور می پردازد. اپتیک کوانتومی فقط نظری نیست؛ برخی از دستگاه های مدرن مانند لیزرها دارای اصول کار هستند که به مکانیک کوانتومی بستگی دارد.   ردیاب های نور ، مانند فوتومultiplier ها و کانال های رادیویی ، به فوتون های فردی پاسخ می دهند. سنسورهای تصویر الکترونیکی ، مانند CCDs ، سر و صدای شلیک مطابق با آمار حوادث فوتون فردی را نشان می دهند. دیودها و سلولهای فتوولتائیک ساطع کننده نور بدون مکانیک کوانتومی قابل درک نیستند. در مطالعه این دستگاه ها ، نوری کوانتومی اغلب با الکترونیک کوانتومی همپوشانی دارد. 

زمینه های تخصصی تحقیقات نوری شامل مطالعه چگونگی تعامل نور با مواد خاص مانند کریستال اپتیک و متامادی است. تحقیقات دیگر بر پدیدارشناسی امواج الکترومغناطیسی همانند نوری تکین ، اپتیک غیر تصویربرداری ، اپتیک غیرخطی ، اپتیک آماری و رادیومتری تمرکز دارد. علاوه بر این ، مهندسان کامپیوتر به نوری یکپارچه ، دید دستگاه و محاسبات فوتونیک به عنوان اجزای ممکن "نسل بعدی" رایانه ها توجه کرده اند. 

امروزه برای تمایز دادن آن از علوم اپتیکی کاربردی ، که از آن به عنوان مهندسی نوری یاد می شود ، به علم ناب نوری یا علم نوری یا فیزیک نوری گفته می شود. زیر مجموعه های برجسته مهندسی نوری شامل مهندسی نورپردازی ، فوتونیک و نوری با کاربردهای عملی مانند طراحی لنز ، ساخت و آزمایش اجزای نوری و پردازش تصویر است. برخی از این زمینه ها با هم همپوشانی دارند و مرزهای سحابی بین موضوعات در نظر گرفته شده است که به معنای چیزهای کمی متفاوت در نقاط مختلف جهان و در حوزه های مختلف صنعت است. یک جامعه حرفه ای از محققان در زمینه نوری غیرخطی به دلیل پیشرفت در تکنولوژی لیزر در چند دهه اخیر توسعه یافته است.