لیزر با شکوفه ساتری

فن آوری های لیزر و لیزر به پدیده قرن بیست و یکم تبدیل شده است ، اما ریشه های آن به اوایل قرن بیستم باز می گردد.

در سال 1900 ، فیزیکدان آلمانی ، ماکس پلانک ، ایده اصلی لیزر را با فرض اینکه نور از انرژی های کوچک - کوانتومی ساخته شده است ، توسعه داد.

آلبرت انیشتین در سال 1917 اهمیت نظریه ماکس پلانک را فهمید و قانون اثر فوتوالکتریک را کشف کرد - به اصطلاح انتشار تابش تحریک شده از اشعه (انتشار عمد ناشی از انتشار کوانتوم نور از اتمها). در سال 1921 برای این کشف جایزه نوبل دریافت کرد.  

1926 شیمیدان آمریکایی ، گیلبرت نیوتن لوئیس ، یک کوانتوم انرژی را فوتون نامید.

دهه 1950 چندین دانشمند درخواست تأثیر لیزر را دادند. چارلز هارد تاونز و آرتور لئونارد شاولو در ابتدا یک حق ثبت اختراع آمریکایی کسب کردند. در همین زمان ، دانشمندان اتحاد جماهیر شوروی ، نیکولای ژنادیویچ باسوف و الکساندر میخایلوویچ پروخوروف با همین مفهوم مواجه شدند. در سال 1964 ، به همه (به جز شاولو) برای اختراع لیزر جایزه نوبل فیزیک اهدا شد. با این حال ، اختلاف در مورد اختراع لیزر به مدت 28 سال به طول انجامید و سرانجام ، این اختراع توسط هر چهار دانشمند به اشتراک گذاشته شد.

شانزدهم مه 1960 اولین لیزر کاربردی (یاقوت) توسط فیزیکدان و مهندس آمریکایی ، تئودور H. میمن به طور اختصاصی طراحی و راه اندازی شد. در همین زمان ، یک دانشمند دیگر آمریکایی ، گوردون گولد ، برای راه اندازی لیزر تلاش می کرد ، اما میمن سریع تر بود.

سال 1961 یک سال و نیمی از اولین راه اندازی با لیزر ، یک عمل جراحی چشم منحصر به فرد در بیمارستان منهتن کلمبیا-پرسپریتیان انجام شد. تومور شبکیه با استفاده از پرتو لیزر از چشم خارج شد.