لیزر الکترون آزاد

لطفا توجه داشته باشید که محتوای این کتاب در درجه اول شامل مقالاتی است که از ویکی پدیا یا سایر منابع رایگان آنلاین در دسترس است. لیزر الکترون آزاد یا FEL لیزری است که دارای همان ویژگی های نوری لیزرهای معمولی مانند انتشار پرتو متشکل از منسجم است. تابش الکترومغناطیسی که می تواند به توان بالایی برسد ، اما از اصول عملیاتی بسیار مختلفی برای تشکیل پرتو استفاده می کند. بر خلاف لیزرهای گاز ، مایع یا حالت جامد مانند لیزرهای دیود ، که در آنها الکترونها در حالتهای اتمی یا مولکولی مقید تحریک می شوند ، FEL ها از یک پرتو الکترونی نسبی به عنوان محیط لیزر استفاده می کنند که آزادانه از طریق یک ساختار مغناطیسی حرکت می کند ، از این رو الکترون آزاد .   لیزر الکترون آزاد دارای وسیع ترین دامنه فرکانسی از هر نوع لیزر است و می تواند به طور گسترده ای تنظیم شود ، در حال حاضر در طول موج از مایکروویو ، از طریق اشعه تراهرتز و مادون قرمز ، تا طیف مرئی ، تا ماورابنفش ، تا اشعه X متغیر است. لیزرهای الکترون آزاد توسط جان مدی در سال 1976 در دانشگاه استنفورد اختراع شد. این کار ناشی از تحقیقاتی است که توسط هانس موتز انجام شد و وی پیکربندی مغناطیسی ویگلر را در قلب لیزر الکترون آزاد ارائه داد. مدی از پرتو الکترونی 24 مگا الکترون ولت و ویگلر 5 متری برای تقویت سیگنال استفاده کرد. به زودی پس از آن ، آزمایشگاه های دیگر با شتاب دهنده شروع به تولید چنین لیزرهایی کردند.