ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
جوشکاری بافت با استفاده از لیزر برای روشهای جراحی بدون بخیه
جوشکاری بافت یک روش نسبتاً جدید است که با هدف مهر و موم کردن زخم ها و سوراخ ها در یک عمل جراحی با استفاده از لیزر انجام می شود. اولین کاربرد جوشکاری بافت با استفاده از لیزر در سال 1964 برای اتصال رگهای خونی کوچک به یکدیگر با استفاده از لیزر Nd: YAG انجام شد. از آن زمان تاکنون پیشرفت های زیادی بر اساس زمینه های مختلف پزشکی ارائه شده است.
بخیه ها و بخیه ها هنوز هم روش های متداول بستن زخم ها و شکاف ها در جراحی ها هستند. در صورت محکم نبودن بخیه ها ، آنها با خطر آلودگی و بازگشایی بافت ها روبرو می شوند. جوشکاری بافتی با استفاده از لیزر با ایجاد حداقل زخم ، تمام این عوارض را برطرف می کند و اجازه نفوذ عفونت را نمی دهد. علاوه بر این ، نواحی پس از جراحی سریعتر بهبود می یابند.
در این مقاله ما به مکانیزم جوشکاری بافت و لحیم کاری و لیزرهای بیولوژیکی رایج برای این منظور خواهیم پرداخت.
انعقاد
انعقاد ، حرارت دادن به بافتهای بالاتر از 50 درجه سانتیگراد و زیر 100 درجه سانتیگراد است تا باعث ایجاد دناتوراسیون در ترکیبات بیولوژیکی شود. به عنوان مثال ، پروتئین ها می توانند از ساختار رباعی خود جدا شده و به مواد رشته ای درهم درهم تبدیل شوند. تصویر زیر نشان می دهد کلاژن با درجه حرارت از بدن خارج می شود.