لیزر اگزایمر

لیزر CVX-300 Excimer

لیزر CVX-300 Excimer همراه با کاتتر Turbo-Booster یا Turbo Elite استفاده می شود. لیزر با استفاده از نور برای بخار شدن و از بین بردن بافت ، پلاک را از طریق عکس برداری از بین می برد. CVX-300 از کنترل دقیق انرژی با نفوذ کم عمق بافت برای کاهش آسیب حرارتی شریان بومی استفاده می کند. این انرژی به جای حالت مداوم ، در پالس های کوتاه آزاد می شود ، همانطور که در دستگاه های قبلی استفاده می شد.   این پالس های کوتاه از طریق شکستن پیوندهای مولکولی ، از طریق لرزش مولکولی با تولید حرارت حاصل و از طریق انبساط و فروپاشی حباب های بخار در نوک لیزر ، بافتی را که در فاصله 50 میکرومتر از نوک لیزر است به ذرات مولکولی کاهش می دهد. پلاک به ذراتی با اندازه کمتر از 10 میکرومتر تجزیه می شود.

CVX-300 Excimer Laser در ترکیب با کاتتر Turbo-Booster یا Turbo Elite ممکن است برای تنگی یا انسداد کامل استفاده شود. با استفاده از تکنیک "گام به گام" که به موجب آن نوک کاتتر در تماس مستقیم با قسمت پروگزیمال ضایعه قرار می گیرد ، می توان از لیزر برای عبور از انسدادهای مزمن کلی استفاده کرد. سپس لیزر به مدت 5 تا 10 ثانیه فعال می شود و از طریق پلاک با پشتیبانی و یا پشتیبانی از سیم راهنما پیش می رود. برای تنگی ها ، سیم راهنما از آن طرف ضایعه عبور می کند و کاتتر با سرعت و ضعف به میزان 0.5 تا 1 میلی متر بر ثانیه به آرامی پیشرفت می کند. این معمولاً یک دستگاه مستقل نیست زیرا اندازه لومن بدست آمده به طور کلی 1.5 برابر اندازه پروب است ، بنابراین تقریباً همیشه به آنژیوپلاستی بادکنک کمکی احتیاج دارد.

طول کاتترهای Turbo-Booster و Turbo Elite از 110 تا 150 سانتی متر با قطرهای 0.9 تا 2.5 میلی متر است. بسته به اندازه کاتتر ، این سیمها از طریق سیم راهنمای 0.014 اینچ یا 0.018 اینچ از طریق غلافهای 4F تا 8F معرفی می شوند. Turbo-Booster امکان آتروکتومی جهت دار را فراهم می کند ، بنابراین منجر به یک کانال جریان بزرگ در بخش فموروپوپلئیتال می شود. بنابراین این روش ممکن است ثابت شود که روش ترجیحی برای درمان تنگی مجدد داخل استنت است.

نتایج

تعدادی گزارش وجود دارد که ایمنی و کارایی لیزر اگزایمر را برای درمان بیماری انسداد زیر زبانی نشان می دهد. مطالعه آنژیوپلاستی لیزر محیطی Excimer (PELA) یک کارآزمایی تصادفی چندمرحله ای و مقایسه ای با آتروکتومی لیزر با آنژیوپلاستی در مقابل آنژیوپلاستی به تنهایی برای انسداد شرایین استخوان ران سطحی طولانی مدت بود. 16 موفقیت در عمل 85٪ در گروه لیزر و 91٪ فقط در آنژیوپلاستی بود. گروه نرخ عوارض مشابه بود ، و نرخ بازرسی اولیه 12 ماهه برای هر دو گروه یکسان بود (49). با این حال ، گروه لیزر در مقایسه با گروه آنژیوپلاستی به کاشت استنت کمتری نیاز داشت (42٪ در مقابل 59٪).

Scheinert و همکاران 17 در 411 ضایعه در 318 بیمار تحت درمان با انسداد مجدد انسداد شرایین استخوان مزمن سطحی مزمن با 90.5٪ موفقیت فنی گزارش کردند. استفاده از استنت در 7.3٪ موارد لازم بود. در 1 سال ، باز بودن اولیه ، باز بودن دستیاری اولیه و میزان باز بودن ثانویه به ترتیب 20.1٪ ، 64.6٪ و 75.1٪ بود.

آزمایش آنژیوپلاستی با لیزر برای ایسکمی اندام بحرانی (LACI) یک آزمایش چند مرکزی بود که 145 بیمار را که نامزد ضعیف جراحی بودند ، ثبت نام کرد. 18 در مجموع 423 ضایعه در 155 اندام تحت درمان قرار گرفتند. در 96٪ موارد از آنژیوپلاستی کمکی و در 45٪ از استنت استفاده شد. شاخص های مچ پا-بازو (ABIs) از 21/0 4 54/0 به 20/0 84 84/0 بهبود یافت. نجات اندام شش ماهه 92.5٪ بود.

Stoner و همکاران 19 نتایج میان مدت 40 بیمار تحت درمان با آتروکتومی لیزر را با پیگیری متوسط ​​491 ± 461 روز گزارش کردند. چهل و هفت ضایعه تحت درمان قرار گرفتند و در 75٪ موارد از آنژیوپلاستی کمکی استفاده شد. میزان موفقیت فنی کلی (<50٪ تنگی باقیمانده) 88٪ بود. میزان بازرسی اولیه 12 ماهه کلی 44٪ و میزان نجات اندام 12 ماهه در 26 بیمار با ایسکمی اندام حیاتی 55٪ بود. نارسایی مزمن کلیه ، دیابت شیرین و رواناب ضعیف استخوان درشت نی همگی با نتایج بدتری همراه بودند.

عوارض

همانند سایر دستگاه های آتروکتومی ، آتروکتومی لیزر خطر سوراخ شدن ، تشریح ، ترومبوز در محل آتروکتومی و آمبولیزاسیون دیستال را دارد. Scheniert و همکاران 17 میزان سوراخ شدن 2.2٪ و آمبولیزاسیون دیستال و میزان ترومبوز 3.9٪ را در سری خود گزارش دادند. میزان کلی عارضه رویه ای گزارش شده از آزمایش LACI 12٪ بود و شامل دیسکسیون اساسی (4٪) ، ترومبوز (3٪) ، آمبولیزاسیون دیستال (3٪) و سوراخ شدن (2٪) بود.