لیزر گاز

لیزر گاز

به دنبال اختراع لیزر گازی HeNe ، بسیاری دیگر از تخلیه های گاز برای تقویت انسجام نور مشاهده شده است. لیزرهای گازی با استفاده از گازهای مختلف ساخته شده اند و برای اهداف مختلفی استفاده می شوند. لیزر هلیوم-نئون (HeNe) قادر است در تعدادی از طول موج های مختلف کار کند ، اما اکثریت قریب به اتفاق برای ایجاد لیزر در 633 نانومتر طراحی شده اند.   این لیزرهای نسبتاً کم هزینه اما بسیار منسجم در آزمایشگاه های تحقیقاتی و پژوهشی نوری بسیار رایج هستند. لیزرهای دی اکسید کربن تجاری (CO2) می توانند صدها وات را در یک حالت فضایی منتشر کنند که می تواند در یک نقطه کوچک متمرکز شود. این انتشار در مادون قرمز حرارتی در 10.6 میکرومتر است. از این لیزرها به طور منظم در صنعت برای برش و جوشکاری استفاده می شود. بازده لیزر CO2 به طور غیرمعمولی زیاد است: بیش از 30٪.  لیزرهای یونی آرگون می توانند در تعدادی از انتقالهای لیزر بین 351 تا 528.7 نانومتر کار کنند. بسته به طراحی نوری ، یک یا چند مورد از این انتقال ها می توانند همزمان لیز شوند. بیشترین استفاده از خطوط 458 نانومتر ، 488 نانومتر و 514.5 نانومتر است. تخلیه عرضی عرضی نیتروژن در گاز در لیزر فشار اتمسفر (TEA) لیزر گازی ارزان قیمتی است که اغلب توسط علاقه مندان ساخته می شود و نور ماورا UV بنفش نسبتاً منسجمی با سرعت 337.1 نانومتر تولید می کند.  لیزرهای یونی فلزی لیزرهای گازی هستند که طول موج های ماوراio بنفش عمیق ایجاد می کنند. هلیم-نقره (HeAg) 224 نانومتر و نئون مس (NeCu) 248 نانومتر دو نمونه هستند. مانند تمام لیزرهای گازی کم فشار ، محیط بهره این لیزرها دارای عرض خط نوسان کاملاً باریک ، کمتر از 3 گیگاهرتز (0/5 پیکومتر) است ،  که آنها را به عنوان کاندیداهای استفاده در طیف سنجی رامان سرکوب شده با فلورسانس تبدیل می کند.

لیزینگ بدون حفظ محیط تحریک شده در وارونگی جمعیت در سال 1992 در گاز سدیم و دوباره در سال 1995 در گاز روبیدیوم توسط تیم های مختلف بین المللی نشان داده شد.  این امر با استفاده از یک اندازه گیر خارجی برای ایجاد "شفافیت نوری" در محیط با معرفی و تداخل تخریبی انتقال الکترون زمین بین دو مسیر انجام شد ، به طوری که احتمال جذب هرگونه انرژی توسط الکترون های زمینی لغو شده است.