لیزر پیکوثانیه و فمتوثانیه بافتهای سخت

در این مطالعه ، برهم کنش تابش لیزری با پیکوثانیه دوم و فمتوثانیه با بافت دندان انسان مورد آزمایش قرار گرفت ، زیرا انتظار می رود این میدان ناشناخته جایگزینی بالقوه در پردازش لیزری قدرتمند ساختارهای زیست پزشکی باشد. آزمایش های نرخ فرسایش عاج با استفاده از مقاطع دندان با ضخامت های مختلف انجام شد.   نمونه های بافت دندان با 1) لیزر تقویت کننده احیا کننده در طول موج 1064 نانومتر ، مدت زمان نبض 110 ps ، II) لیزر هارمونیک دوم در طول موج 532 نانومتر ، مدت زمان نبض 100 ps و III) تقویت کننده رنگ قابل تنظیم پیکوسکاند در 595 نانومتر ، تحت تابش هوا قرار گرفتند. عرض نبض 800 fs در تمام آزمایشات میزان تکرار پالس 10 هرتز بود. نرخ فرسایش در هر پالس در تنظیمات مختلف تأثیر انرژی با اندازه گیری زمان مورد نیاز برای سوراخ شدن کل ضخامت نمونه دندان محاسبه شد. پالس های کوتاه لیزری می توانند انرژی حرارتی را در ناحیه نوری محدود کنند ، که مکانیسم های برهمکنش فتوترمال و فوتومکانیکی را به حداکثر می رساند. میزان فرسایش بافت قابل مقایسه یا بهتر از سایر لیزرهای نانوثانیه بود و سطوح صاف و عاری از آسیب حرارتی داشت.