لیزر و آلبرت اینشتین

تاریخ

لیزر برآمده از پیشنهاد آلبرت اینشتین در سال 1916 است که در شرایط مناسب اتم ها می توانند انرژی اضافی را به صورت نور آزاد کنند - چه خود به خود و چه هنگام تحریک توسط نور. رودولف والتر لادنبورگ فیزیکدان آلمانی برای اولین بار در سال 1928 انتشارات تحریک شده را مشاهده کرد ، اگرچه در آن زمان به نظر می رسید که کاربرد عملی ندارد.

در سال 1951 چارلز ا. تاونز ، سپس در دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک ، راهی برای ایجاد انتشار تحریک شده در فرکانس های مایکروویو در نظر گرفت. در پایان سال 1953 ، او یک دستگاه کارکردی را نشان داد که مولکول های آمونیاک را "برانگیخته" (در زیر به سطوح انرژی و انتشارات تحریک شده نگاه کنید) در یک حفره مایکروویو طنین انداز ، که در آن فرکانس خالص مایکروویو ساطع می کند ، متمرکز کرد. تاونز این دستگاه را به عنوان "تقویت مایکروویو توسط انتشار تحریک شده تشعشع" به عنوان میزر نامگذاری کرد. الکساندر میخایلوویچ پروخروف و نیکولای گنادیویچ باسوف از P.N. موسسه فیزیکی لبدف در مسکو به طور مستقل نظریه عملیات میزر را توصیف کرد. به دلیل کار خود ، هر سه نفر در سال 1964 جایزه نوبل فیزیک را دریافت کردند.

انفجار شدید تحقیقات ماسر در اواسط 1950s انجام شد ، اما masers تنها محدوده ای از کاربردها را به عنوان تقویت کننده های مایکروویو کم سر و صدا و ساعتهای اتمی پیدا کردند. در سال 1957 ، تاونز به برادر شوهر خود و دانشجوی فوق دکتری خود در دانشگاه کلمبیا ، آرتور ال. شاولو (در آن زمان در آزمایشگاه های بل) پیشنهاد داد که آنها سعی کنند تا فعالیت موزر را در طول موج های بسیار کوتاهتر نور مادون قرمز یا مرئی گسترش دهند. تاونز همچنین با یک دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه کلمبیا ، گوردون گولد ، گفتگو کرد ، که به سرعت ایده های لیزری خود را توسعه داد. تاونز و شائلو ایده های خود را برای یک "نوری نوری" در مقاله ای مهم در شماره 15 دسامبر 1958 در Physical Review منتشر کردند. در همین حال ، گولد کلمه لیزر را ابداع کرد و یک درخواست ثبت اختراع نوشت. اینکه آیا تاونز یا گولد باید به عنوان "مخترع" لیزر شناخته شوند ، موضوع بحث شدیدی شد و منجر به سال ها دادخواهی شد. سرانجام ، گولد از سال 1977 یک سری چهار اختراع دریافت کرد که میلیون ها دلار حق امتیاز برای او به همراه داشت.