تصویربرداری لیزر داپلر (LDI) یک روش تصویربرداری است که از پرتو لیزر برای اسکن بافت زنده استفاده می کند. هنگامی که نور لیزر به بافت می رسد، سلول های خونی متحرک اجزای داپلر را در نور بازتابیده (بازپراکنده شده) تولید می کنند. نوری که برمی گردد با استفاده از یک فتودیود شناسایی می شود که آن را به سیگنال الکتریکی تبدیل می کند. سپس سیگنال برای محاسبه سیگنالی که متناسب با پرفیوژن بافت در ناحیه اسکن شده است پردازش می شود. هنگامی که فرآیند تکمیل شد، سیگنال برای تولید تصویری پردازش می‌شود که پرفیوژن را روی صفحه نمایش نشان می‌دهد.[1]
اثر لیزر داپلر اولین بار برای اندازه گیری میکروسیرکولاسیون توسط Stern M.D در سال 1975 استفاده شد.[2][3] و به طور گسترده در پزشکی استفاده می شود، برخی از کارهای تحقیقاتی نماینده در مورد آن عبارتند از: [4][5][6]
فهرست
1 استفاده در چشم پزشکی
2 اندازه گیری امواج سطحی روی پوست
3 استفاده در مامایی و زنان