استفاده در چشم پزشکی

چشم یک فرصت منحصر به فرد برای اکتشاف غیر تهاجمی بیماری های قلبی عروقی است. LDI با هولوگرافی دیجیتال می تواند جریان خون را در شبکیه و مشیمیه اندازه گیری کند.[7] به طور خاص، مشیمیه یک بافت بسیار عروقی است که اپیتلیوم رنگدانه شبکیه و گیرنده های نوری را تامین می کند. با این حال، بررسی آناتومی و جریان مشیمیه همچنان چالش برانگیز است. LDI تجسم جریان خون موضعی در عروق مشیمیه در انسان را با کنتراست بالا، با وضوح فضایی قابل مقایسه با پیشرفته‌ترین آنژیوگرافی سبز ایندوسیانین ارائه می‌کند.[8] تفاوت در فشار خون باعث جریان خون در سراسر گردش خون می شود. سرعت متوسط ​​جریان خون هم به فشار خون و هم به مقاومت همودینامیک به جریان ارائه شده توسط عروق خونی بستگی دارد. LDI می‌تواند نقشه‌برداری از شاخص مقاومت شریانی موضعی و امکان انجام شناسایی بدون ابهام شریان‌ها و وریدهای شبکیه را بر اساس تغییرات سیستول-دیاستول آنها، و همودینامیک چشمی در چشم انسان را فعال کند.

تصویربرداری لیزری داپلر

تصویربرداری لیزر داپلر (LDI) یک روش تصویربرداری است که از پرتو لیزر برای اسکن بافت زنده استفاده می کند. هنگامی که نور لیزر به بافت می رسد، سلول های خونی متحرک اجزای داپلر را در نور بازتابیده (بازپراکنده شده) تولید می کنند. نوری که برمی گردد با استفاده از یک فتودیود شناسایی می شود که آن را به سیگنال الکتریکی تبدیل می کند. سپس سیگنال برای محاسبه سیگنالی که متناسب با پرفیوژن بافت در ناحیه اسکن شده است پردازش می شود. هنگامی که فرآیند تکمیل شد، سیگنال برای تولید تصویری پردازش می‌شود که پرفیوژن را روی صفحه نمایش نشان می‌دهد.[1]

اثر لیزر داپلر اولین بار برای اندازه گیری میکروسیرکولاسیون توسط Stern M.D در سال 1975 استفاده شد.[2][3] و به طور گسترده در پزشکی استفاده می شود، برخی از کارهای تحقیقاتی نماینده در مورد آن عبارتند از: [4][5][6]

فهرست

1 استفاده در چشم پزشکی

2 اندازه گیری امواج سطحی روی پوست

3 استفاده در مامایی و زنان