لیزر زنون کلراید اگزایمر با استفاده از کاتترهای فیبروپتیک انرژی ضربانی را فراهم می کند که پیوندهای کربن موجود در پلاک آترواسکلروتیک و ترومب ها را می شکند و بافت را از بین می برد (عکس برداری) که در تماس با کاتتر است. این ویژگی ها آتروکتومی لیزر را به ابزاری کارآمد در درمان عروق محیطی با بار آترواسکلروتیک بالاتر و ترومبوس و همچنین در درمان هیپرپلازی منتشر انتیما که با تنگی مجدد داخل استنت عروق محیطی قبلی استنت شده دیده می شود ، تبدیل می کند.
پیشرفت علم آتروکتومی لیزر برای بیماری عروق محیطی
پیشرفت علم آتروکتومی لیزر برای بیماری عروق محیطی
مروری بر داده های بالینی در مورد سیستم آتروکتومی لیزر Auryon و پارامترهای لیزر که به نتایج مطلوب کمک می کنند.
آتروکتومی لیزر چیست؟
در آتروکتومی لیزر محیطی از کاتتری استفاده می شود که نور زیادی انرژی (لیزر) برای رفع انسداد شریان منتشر می کند. تا زمانی که سوند به انسداد نرسد ، از طریق رگ مانور داده می شود. از انرژی لیزر برای تبخیر انسداد داخل رگ استفاده می شود. نتیجه آن افزایش جریان خون در بافت محیطی است.
از فیزیک لیزر تا استفاده بالینی: طراحی و خصوصیات نسبی کاتترهای لیزر قلب و عروق
اگرچه مفهوم atherectomy لیزر اگزایمر (ELA) اولین بار در اوایل دهه 1980 ظاهر شد ، تقریباً 10 سال قبل از در دسترس بودن این روش تجاری می گذرد. همانند بسیاری از فن آوری های جدید ، پیشرفت در کاربرد بالینی ELA به تعامل بین چندین رشته فنی متکی بود. درک بیوفیزیک اثر متقابل لیزر و بافت ، طراحی کاتترهای فیبروپتیک که از این درک استفاده می کنند و ایجاد تکنیک بالینی مورد نیاز برای استفاده موفقیت آمیز از آن کاتترها ، برای پیشرفت عمل ELA لازم است. این فعل و انفعال انگیزه بی امان برای بهبود ایجاد می کند زیرا چالش ها و ناامیدی ها با درک جدید و طراحی به روز کاتتر برطرف می شوند.