گونه های اکسیژن و نیتروژن واکنش پذیر پلاسما

گونه های اکسیژن و نیتروژن واکنش پذیر پلاسما

اشعه ماورا بنفش پلاسما

اشعه ماورا بنفش پلاسما

پلاسمای فشار اتمسفر در دمای پایین ، اشعه ماورا بنفش چند رنگی را تشکیل می دهد که متشکل از UVC (200-280 نانومتر) ، UVB (280-320 نانومتر) و UVA (320-400 نانومتر) است. اشعه ماورا بنفش (به ویژه UVC) به عنوان یک عامل جهش زا شناخته می شود که می تواند ساختار DNA را تغییر دهد. بنابراین ، هنگام طراحی پلاسما برای کاربردهای پزشکی ، باید شدت و خصوصیات طیفی UV تولید شده در پلاسما در نظر گرفته شود. 

اثرات تابش پلاسما بر سلولهای انسانی

اثرات تابش پلاسما بر سلولهای انسانی

اثرات تابش پلاسما بر سلولهای انسانی

خصوصیات ضد باکتریایی اجزای پلاسما مانند اکسیژن واکنشی ازتهای نیتروژن ، ذرات باردار و اشعه ماورا بنفش باعث می شود که پلاسما به ابزاری امیدوار کننده برای ضد عفونی زخمهای مزمن بعنوان یک افزودنی یا حتی جایگزین برای آنتی بیوتیک درمانی ، به ویژه در مواردی که باکتریهای مقاوم در برابر آنتی بیوتیک مشاهده می شود ، باشد. با این حال ، این اجزای پلاسما خاص باکتری نیستند. 

پدیده های اساسی پلاسما

خلاصه

اکثر پلاسمایهای فضایی سیستمهای آماری نیمه خنثی حاوی ذرات باردار متحرک هستند. به طور متوسط ​​، انرژی پتانسیل یک ذره متحرک به دلیل نزدیکترین همسایه بسیار کمتر از انرژی جنبشی آن است. این تعریف از پلاسمای چگالی بالا (مانند حالت های جامد یا فضای داخلی ستاره ای) مستثنی است ، اما توصیف این اشکال ماده بسیار فراتر از محدوده این کتاب است.

زیست شناسی پلاسما

زیست شناسی پلاسما

زیست شناسی پلاسما

اثرات افتراقی گونه های واکنشی

باکتریها

واکنش ها

سلولهای انسانی

زیست شناسی پلاسما

یک معیار طراحی برای پلاسما in vivo:

تولید NO و H2O2 و دوز کلی را کنترل کنید تا:

سمیت برای باکتریها افزایش می یابد

آپوپتوز H2O2 سلول مهار می شود

با تنظیم توان پلاسما و دوز پلاسما ، می توان برای هر دستگاه CAP پلاسما به صورت کمی انجام داد.

زیست شناسی پلاسما

در زیست شناسی پلاسما ، فعل و انفعالات اساسی پلاسما با سلولهای یوکاریوتی و پروکاریوتی و همچنین با مایعات بیولوژیکی ، ویروس ها ، قارچ ها و هاگها مورد بررسی قرار می گیرد. هدف شناسایی مواد فعال جدید پزشکی (به عنوان مثال یونها) ، ترکیبی از این مواد (اتمها ، یونها ، مولکول ها) ، ارزیابی تأثیر آنها بر روی انواع سلول های مختلف و تحقیق در مورد مسیرهای کاربرد (به عنوان مثال ، نفوذپذیری دیواره های سلول) است. در سطح مولکولی در آینده دور این می تواند منجر به "داروسازی پلاسما" شود.