فیزیک فضای آزمایشگاهی: بررسی فیزیک پلاسمای فضایی در آزمایشگاه
چکیده
آزمایش های آزمایشگاهی بدون محدودیت های ذاتی اندازه گیری های فضاپیما ، مکمل ارزشمندی برای کشف فیزیک اساسی پلاسمای فضایی فراهم می کند. به طور خاص ، آزمایشات بر این محدودیت غلبه می کنند که اندازه گیری های فضاپیما فقط در یک (یا چند) نقطه از فضا انجام می شود ، امکان کنترل بیشتر شرایط پلاسما و اغتشاشات اعمال شده را فراهم می کند ، می تواند قابل تکرار باشد ، و دستوراتی با اندازه کمتر از پرتاب فضاپیما است. ادامه مطلب ...
در سمت پلاسما هدف ما این است که بتوانیم دینامیک مقیاس بزرگ پلاسمای مغناطیسی شده را پیش بینی کنیم. این توانایی برای مطالعات پلاسماهای اخترفیزیکی و آزمایشگاهی حیاتی است. بیشتر ماده باریونی (یعنی معمولی) در جهان در پلاسمای مغناطیسی تشکیل شده از ستارگان ، محیط های بین ستاره ای و بین کهکشانی وجود دارد. در دراز مدت ، منبع اصلی انرژی بشر احتمالاً ترکیب هیدروژن با هلیوم در یک پلاسمای مغناطیسی است. ادامه مطلب ...
شتاب پلاسما تکنیکی برای تسریع ذرات باردار است ، مانند الکترون ، پوزیترون و یون ، با استفاده از میدان الکتریکی مرتبط با موج پلاسمای الکترون یا سایر ساختارهای پلاسما با گرادیان بالا (مانند زمینه های شوک و غلاف). ساختارهای شتاب دهنده پلاسما یا با استفاده از پالس های لیزر بسیار کوتاه یا پرتوهای ذره ای پرانرژی ایجاد می شوند که با پارامترهای پلاسما مطابقت دارند. ادامه مطلب ...
همجوشی به عنوان منبع انرژی
موسسه ماکس پلانک برای فیزیک پلاسما (IPP) از این دستگاه ها برای بررسی اصول نیروگاه همجوشی استفاده می کند که انرژی را از همجوشی هسته های اتمی نور - درست مثل خورشید - مهار می کند.
فیزیک پلاسما
همانطور که از نامش پیداست ، فیزیک پلاسما مربوط به خصوصیات فیزیکی پلاسما است.
با افزایش دما ، همه مواد پی در پی از حالت جامد ، به حالت مایع و سپس گاز تبدیل می شوند. اگر درجه حرارت حتی بیشتر شود ، یک پلاسما تشکیل می شود. از اینرو پلاسما به عنوان "چهارمین حالت جمع ماده" نیز توصیف می شود: اتمهای گاز به اجزای تشکیل دهنده آنها - الکترونها و هسته ها تقسیم می شوند. نمونه های روزمره پلاسما شامل ستون های پلاسما در لوله های نئون ، جرقه های الکتریکی و رشته پلاسما در یک چشمک می زند.