تابش سینکروترون

تابش سنکروترون

منابع تابش سینکروترون برخی از درخشان ترین منابع نوری روی زمین هستند و برخی از قدرتمندترین ابزارهایی هستند که در دسترس بلورشناسان اشعه ایکس قرار دارند. پرتوهای اشعه ایکس در ماشینهای بزرگی به نام سنکروترون ایجاد می شوند که ذرات باردار الکتریکی ، اغلب الکترونها را تقریباً به سرعت نور تسریع کرده و آنها را در یک حلقه (تقریباً) دایره ای با استفاده از میدانهای مغناطیسی محدود می کنند.

فیزیک متحد کننده شتاب دهنده ها ، لیزرها و پلاسما

علم و برنامه های کاربردی تابش سینکروترون

کاربردهای زیست شناسی ساختاری تابش سینکروترون و لیزرهای الکترون آزاد بدون اشعه ایکس

اشعه ایکس نسل سوم اشعه سنکروترون (SR) تحقیقات زیست شناسی ساختاری را در دهه های گذشته با ظهور پرتوهای پرتو ایکس بدون درخشندگی بالا تغییر داده است. همراه با پیشرفت در پرتوهای میکرو فوکوس ، آشکارسازهای منطقه و نرم افزار تجزیه و تحلیل داده ها ، اکنون می توان ساختارهای پیچیده بزرگ را از بلورهای بسیار کوچک (میکرون در همه جهات) تعیین کرد ، که توسط ساختار کانال های پتاسیم ، گیرنده های جفت شده با پروتئین G (نمونه) نشان داده شده است.  

تابش سینکروترون

تابش سینکروترون (همچنین به عنوان تابش magnetobremsstrahlung شناخته می شود) تابش الکترومغناطیسی است که هنگام شتاب دادن ذرات باردار به صورت شعاعی منتشر می شود ، به عنوان مثال ، هنگامی که تحت شتاب عمود بر سرعت خود قرار می گیرند (a ⊥ v). به عنوان مثال ، در سنکرترونها با استفاده از آهنرباهای خمشی ، بازکننده ها و/یا تکان دهنده ها تولید می شود. اگر ذره نسبتی نباشد ، انتشار را انتشار سیکلوترون می نامند.  

طیف سنجی اشعه ایکس با اشعه سینکروترون