دونا استریکلند

دونا استریکلند، برنده جایزه نوبل فیزیک 2018، یک فیبر نوری را در آزمایشگاه خود در روچستر در سال 1985 تراز کرد. استریکلند همچنین یکی از اعضای OSA و رئیس OSA در سال 2013 است. [دانشگاه روچستر]

جایزه نوبل 2018 در فیزیک

دونا استریکلند

برای اختراعات پیشگامانه در زمینه فیزیک لیزر

برای روش آنها برای تولید پالس های نوری با شدت بالا و فوق کوتاه

سهام جایزه 2018: نیمی به طور مشترک به دونا استریکلند (1/4) و جرارد مورو (1/4) و نیمی دیگر به آرتور اشکین (1/2) اهدا شد.

[درباره جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۸ بیشتر بخوانید]

زندگی: دونا استریکلند متولد 1959، گوئلف، کانادا، یک فیزیکدان نوری کانادایی است.

[درباره دونا استریکلند بیشتر بخوانید]

جایزه نوبل فیزیک 2018

اطلاعیه آکادمی سلطنتی علوم سوئد:

جایزه نوبل فیزیک 2018

آکادمی سلطنتی علوم سوئد تصمیم گرفت جایزه نوبل فیزیک 2018 را اعطا کند

"برای اختراعات پیشگامانه در زمینه فیزیک لیزر"

با یک نیمه به

آرتور اشکین، آزمایشگاه بل، هلمدل، ایالات متحده، "برای موچین های نوری و کاربرد آنها در سیستم های بیولوژیکی"

و نیمی دیگر به طور مشترک به

جرارد مورو، اکول پلی تکنیک، کاخ، فرانسه، دانشگاه میشیگان، آن آربور، ایالات متحده آمریکا

دونا استریکلند، دانشگاه واترلو، کانادا

"به دلیل روش تولید پالس های نوری با شدت بالا و فوق کوتاه"

ابزار ساخته شده از نور

اختراعاتی که امسال مورد تقدیر قرار گرفتند، فیزیک لیزر را متحول کردند. اجسام بسیار کوچک و فرآیندهای فوق العاده سریع اکنون در نور جدیدی دیده می شوند. ابزار دقیق پیشرفته زمینه های تحقیقاتی ناشناخته و بسیاری از کاربردهای صنعتی و پزشکی را باز می کند. آرتور اشکین موچین های نوری را اختراع کرد که ذرات، اتم ها، ویروس ها و سایر سلول های زنده را با انگشتان پرتو لیزر خود می گیرند. این ابزار جدید به اشکین اجازه داد تا یک رویای قدیمی از داستان های علمی تخیلی را تحقق بخشد - استفاده از فشار تابش نور برای حرکت دادن اجسام فیزیکی. او موفق شد نور لیزر را برای فشار دادن ذرات کوچک به سمت مرکز پرتو و نگه داشتن آنها در آنجا بدست آورد. موچین های نوری اختراع شده بود. یک پیشرفت بزرگ در سال 1987 رخ داد، زمانی که اشکین از موچین برای گرفتن باکتری های زنده بدون آسیب رساندن به آنها استفاده کرد. او بلافاصله شروع به مطالعه سیستم‌های بیولوژیکی کرد و موچین‌های نوری اکنون به طور گسترده برای بررسی ماشین‌های زندگی استفاده می‌شوند. جرارد مورو و دونا استریکلند راه را برای کوتاه‌ترین و شدیدترین پالس‌های لیزری که تا به حال توسط بشر ایجاد شده است هموار کردند. مقاله انقلابی آنها در سال 1985 منتشر شد و پایه تز دکترای استریکلند بود. آنها با استفاده از روشی مبتکرانه موفق به ایجاد پالس های لیزری فوق کوتاه با شدت بالا بدون تخریب شدند.

مواد تقویت کننده ابتدا پالس های لیزر را به موقع کشاندند تا حداکثر توان آنها را کاهش دهند، سپس آنها را تقویت کردند و در نهایت آنها را فشرده کردند. اگر یک پالس در زمان فشرده شود و کوتاه‌تر شود، نور بیشتری در همان فضای کوچک جمع می‌شود - شدت پالس به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد. تکنیک تازه اختراع شده استریکلند و مورو، به نام تقویت پالس چیرپ، CPA، به زودی برای لیزرهای با شدت بالا بعدی استاندارد شد. کاربردهای آن شامل میلیون ها عمل جراحی اصلاحی چشم است که هر ساله با استفاده از تیزترین پرتوهای لیزر انجام می شود. حوزه های بی شماری از کاربرد هنوز به طور کامل کشف نشده اند. با این حال، حتی اکنون نیز این اختراعات مشهور به ما اجازه می‌دهند تا با بهترین روحیه آلفرد نوبل در جهان خرد بگردیم - برای بیشترین سود برای نوع بشر.

"ابزار ساخته شده از نور": برنده جایزه نوبل علم لیزر توضیح داده شده است

جرارد مورو فرانسوی یکی از سه محققی بود که برنده جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۸ برای اختراعات در زمینه فیزیک لیزر شد.

پس از اینکه سه دانشمند روز سه شنبه جایزه نوبل فیزیک را برای اکتشافات پیشگامانه ای که از قدرت لیزر استفاده می کنند، بردند، در اینجا چند واقعیت اساسی در مورد تحقیقات آنها آورده شده است.

لیزر چیست؟

به گفته ایان ماسگریو، رهبر گروه لیزر Vulcan در مرکز لیزر مرکزی بریتانیا، لیزرها درست مانند مشعل ها، اما دارای خواص ویژه هستند.

معمولاً وقتی نور از مشعل خارج می‌شود، روشن می‌شود - او آن را با بچه‌هایی مقایسه کرد که در جهات مختلف مدرسه را ترک می‌کنند و کت‌های مختلفی می‌پوشند.

او گفت، اما یک لیزر نور را متمرکز می کند، گویی همه بچه ها مجبور شده اند با یک یونیفرم یکسان راهپیمایی کنند.

او افزود که این تفاوت ناشی از حفره ای است که برای به دام انداختن و تنظیم نور قبل از تابش آن و همچنین نحوه تولید نور استفاده می شود.

به همین دلیل آکادمی سلطنتی علوم سوئد از برندگان نوبل روز سه شنبه به عنوان «ابزار ساخته شده از نور» استقبال کرد.

جایزه نوبل فیزیک 2018

آرتور اشکین

آرتور اشکین برنده جایزه نوبل و عضو افتخاری OSA ، که به خاطر کارهای پیشگام خود در ایجاد موچین های نوری معروف است ، در 2 سپتامبر 1922 متولد شد. وی لیسانس B.A دریافت کرد. در فیزیک از کالج کلمبیا در سال 1947 و دکترای تخصصی اشکین از سال 1942 تا 1945 در آزمایشگاه پرتوی کلمبیا در ارتش و در آزمایشگاههای AT&T بل از سال 1952 تا 1991 در فیزیک هسته ای کار کرد. در آزمایشگاههای بل ، اشکین در مورد مایکروویو ، اپتیک غیرخطی و به دام انداختن لیزر تحقیق کرد. او با همکارانش ، اولین مشاهده تولید هارمونیک لیزر با موج پیوسته (cw) ، تقویت پارامتری cw ، اثر نور شکستگی را کشف کرد و زمینه اپتیک غیرخطی را در فیبرهای نوری آغاز کرد.

 

جرارد مورو

تاریخچه مختصر لیزر

علم لیزر قبل از اختراع خود لیزر است. آلبرت انیشتین با استفاده از مقاله ای که در آن قانون تابش ماکس پلانک را با استفاده از فرمالیسم مبتنی بر ضرایب احتمال (ضرایب انیشتین) برای جذب ، انتشار خود به خود و انتشار تحریک شده الکترومغناطیسی ، مجدداً قانون تابش ماکس پلانک را ایجاد کرد. تابش.  وجود انتشار تحریک شده در سال 1928 توسط رودولف دبلیو لادنبورگ تأیید شد. در سال 1939 ، Valentin A. Fabrikant اولین پیشنهاد لیزر را ارائه داد. وی شرایط لازم برای تقویت نور را با استفاده از انتشار تحریک شده مشخص کرد. در سال 1947 ، ویلیس E. لمب و RC Retherford انتشار تحریک آشکاری را در طیف هیدروژن یافتند و اولین نمایش انتشار تحریک شده را انجام دادند. در سال 1950 ، آلفرد کاستلر (جایزه نوبل فیزیک 1966) روش پمپاژ نوری را ارائه داد ، دو سال بعد ، توسط بروسل ، کاستلر و وینتر. 

دستیابی به موفقیت روچستر در زمینه علوم لیزر جایزه نوبل را بدست آورد

گروه فیزیک لیزر عطفان و ساتری

علم لیزر قبل از خود لیزر اختراع شده است. آلبرت انیشتین با استفاده از مقاله ای که در آن قانون تابش ماکس پلانک را با استفاده از فرمالیسم مبتنی بر ضرایب احتمال (ضرایب اینشتین) برای جذب ، انتشار خود به خود و انتشار تحریک شده الکترومغناطیسی ، مجدداً قانون تابش ماکس پلانک را ایجاد کرد. تابش.وجود انتشار تحریک شده در سال 1928 توسط رودولف د. لادنبرگ تأیید شد.  در سال 1939 ، Valentin A. Fabrikant اولین پیشنهاد لیزر را ارائه داد. وی شرایط لازم برای تقویت نور را با استفاده از انتشار تحریک شده مشخص کرد. در سال 1947 ، ویلیس E. لمب و RC Retherford انتشار تحریک آشکاری را در طیف هیدروژن یافتند و اولین نمایش انتشار تحریک شده را انجام دادند.  در سال 1950 ، آلفرد کاستلر (جایزه نوبل فیزیک 1966) روش پمپاژ نوری را ارائه داد ، دو سال بعد ، توسط بروسل ، کاستلر و وینتر. 

 

پروفسور جرارد مورو