هانس آلفون جایزه نوبل فیزیک 1970 "برای کارهای اساسی و اکتشافات در مگنتو-هیدرودینامیک با کاربردهای مثمر ثمر در قسمتهای مختلف فیزیک پلاسما"
در سال 1937 ، آلفون استدلال کرد که اگر پلاسما جهان را فرا گیرد ، می تواند جریان الکتریکی را تولید کند که قادر به تولید یک میدان مغناطیسی کهکشان است. وی پس از برنده شدن جایزه نوبل برای کارهای خود در زمینه مغناطیسی ، تأکید کرد که:
به نظر می رسد شتاب دهنده های ذرات در جستجوی دانش که به ما در درک جهان کمک می کند ، بزرگتر ، قدرتمندتر و گران تر می شوند. این میزگرد در موسسه سلطنتی محققان برجسته ای (از جمله استوارت منگلز از گروه فیزیک پلاسما امپریال) را گرد هم می آورد تا درباره چالش های طراحی شتاب دهنده های امروزی برای استفاده در پاسخ به سوالات تحقیقاتی فردا بحث کنند. نمایندگان چهار پروژه احتمالی آینده در مورد چگونگی و دلیل در نظر گرفتن این ماشین ها ، جایی که چالش های اصلی وجود دارد ، بحث خواهند کرد و چشم انداز بلند مدت آنها را برای آینده ارائه می دهند.
شتاب دهنده های ذرات ابزار تحقیقاتی مهیج هستند که پرتوهای ذره ای با بار روشنایی بالا را فراهم می کنند که می توانند برای تحقیق در مورد پدیده های بدنی غیرقابل دسترسی باشند. با این حال ، هزینه بسیار زیاد و تقاضای کاربر بسیاری از شتاب دهنده های مبتنی بر فرکانس رادیویی ، دسترسی آنها را محدود می کند. برای تأمین شتابدهنده در مقیاس آزمایشگاه دانشگاه ، باید یک طراحی شتاب دهنده جدید طراحی شود.