خلاصه فیزیک کوانتومی

فیزیک کوانتومی مطالعه رفتار ماده و انرژی در سطوح مولکولی، اتمی، هسته ای و حتی کوچکتر میکروسکوپی است. در اوایل قرن بیستم، کشف شد که قوانینی که اشیاء ماکروسکوپی را کنترل می کنند در چنین قلمرو های کوچکی عمل نمی کنند.

  معنی کوانتومی چیست؟

"کوانتوم" از لاتین به معنای "چقدر" می آید. این به واحدهای گسسته ماده و انرژی اشاره دارد که در فیزیک کوانتومی پیش بینی شده است.

حتی فضا و زمان، که به نظر می رسد بسیار مداوم هستند، کوچکترین مقادیر ممکن است.

چه کسی مکانیک کوانتومی را توسعه داده است؟

همانطور که دانشمندان تکنولوژی را با دقت بیشتری اندازه گیری کردند، پدیده های عجیب و غریب مشاهده شد.  تولد فیزیک کوانتومی به مقاله 1900 Max Planck در مورد اشعه تابش جسم سیاه مربوط می شود. توسعه این میدان توسط ماکس پلانک، آلبرت انیشتین، نیلز بور، ورنر هایزنبرگ، اریون شرودینگر و بسیاری دیگر انجام شد. به طرز وحشیانه ای، آلبرت اینشتین مسائل نظری جدی با مکانیک کوانتومی داشت و برای سال ها تلاش کرد تا آن را انکار یا اصلاح کند.

اپتیک کوانتومی :

اپتیک کوانتومی یک شاخه ای از فیزیک کوانتومی است که عمدتا بر رفتار نور یا فوتون تمرکز دارد. در سطح اپتیک های کوانتومی، رفتار فوتون های فردی، بر خلاف اپتیک کلاسیک، که توسط سر ایزاک نیوتن طراحی شده است، بر روی نور آینده تأثیر می گذارد. لیزرها یک برنامه کاربردی است که از مطالعه اپتیک کوانتومی خارج شده است.

الکترودینامیک کوانتومی (QED) :

الکترودینامیک کوانتومی (QED) مطالعه الکترونها و فوتونها است. این در اواخر دهه 1940 توسط ریچارد فاینمن، جولیان شینگر، سینیترو توماناژ و دیگران توسعه یافت. پیش بینی های QED در مورد پراکندگی فوتون ها و الکترون ها دقیق به 11 رقم اعشار است.