نیروهای بنیادی فیزیک

نیروهای بنیادی (و یا تعاملات اساسی) فیزیک، روشهایی هستند که ذرات فرد با یکدیگر در ارتباط هستند. معلوم می شود که برای هر نوع واکنش متقابل مشاهده شده در جهان می تواند تنها توسط چهار (به طور کلی، به طور کلی چهار بعد در آن بعد) توصیف شود، انواع تعاملات :

جاذبه زمین ( گرانش )

الکترومغناطیس

تعامل ضعیف (یا نیروی هسته ای ضعیف)

تعامل قوی (یا نیروی هسته ای قوی)

  گرانش : ( جاذبه زمین )

از نیروهای بنیادی، جاذبه تا دورترین فاصله ممکن است اما ضعیف ترین مقدار واقعی است.

این یک نیروی کاملا جذاب است که از طریق حتی "خالی" فضای خالی از فضا برای رسیدن دو توده به سمت یکدیگر می رسد. این سیاره ها را در مدار اطراف خورشید و ماه در مدار اطراف زمین نگه می دارد.

گرانش در زیر تئوری نسبیت عام شرح داده شده است، که آن را به عنوان انحنای فضای زمان در اطراف یک جسم جرم تعریف می کند. این انحنای، به نوبه خود، وضعیتی ایجاد می کند که مسیر انرژی کمتری نسبت به جسم دیگر جرم است.

الکترومغناطیس

الکترومغناطیس، تعامل ذرات با یک بار الکتریکی است. ذرات شارژ شده در حالت استراحت از طریق نیروهای الکترواستاتیک تعامل می کنند، در حالی که در حال حرکت از طریق نیروهای الکتریکی و مغناطیسی تعامل می کنند.

برای مدت طولانی نیروهای الکتریکی و مغناطیسی نیروهای متفاوتی در نظر گرفته شدند، اما آنها در نهایت توسط جیمز کلرک ماکسول در سال 1864، تحت معادلات ماکسول، متحد شدند.

در دهه 1940 الکترودینامیک کوانتومی الکترومغناطیس را با فیزیک کوانتومی ترکیب کرد.

الکترومغناطیس شاید بیشترین نیروی شایع در دنیای ما باشد، زیرا می تواند بر روی مسافتی معقول و با مقدار قابل توجه نیروی تأثیر بگذارد.