جزوه لیزر در علوم پزشکی

انواع لیزر با توجه به مواد فعال لیزری :

لیزرهای جامد، مایع، گاز، اگزایمر و نیمه هادی. با توجه به طول موج: Infra-red (IR)، Visible، Ultraviolet (UV) یا لیزر اشعه ایکس . 

لیزرهای جامد دارای مادهی توزیع شده در ماتریس جامد (مانند یاقوت یا Nd-YAG) هستند.

لیزرهای رنگی از رنگهای پیچیده آلی استفاده می کنند. لیزرهای گاز توسط جریان جاری می شوند. هلیم نئون (He-Ne) لیزرهای قابل مشاهده و IR هستند .

لیزر آرگون در مواجهه با UV. لیزر CO2 در مادون قرمز (10.6 میلیمتر) نور را منتشر می کند .

لیزرهای اگزایمر: (از اصطلاحات هیجان زده و دیمرها) از گازهای واکنش پذیر مانند کلر و فلوئور استفاده می کنند، مخلوط با گازهای غیر مستقیم مثل آرگون، کریپتون یا زنون. هنگام تحریک الکتریکی، یک مولکول شبه (دایمر) تولید می شود.

مثال :  لیزر حالت جامد: طول موج عملیاتی لیزر یاقوت 694.3 نانومتر

مکانیسم تعامل لیزر و بافت :

امواج نور لیزر نفوذ پوست بدون اثر حرارت، بدون آسیب به پوست و بدون عوارض جانبی. نور لیزری انرژی نورسنجی را به سلول های بدن منتقل می کند که به انرژی شیمیایی تبدیل می شود تا تسکین طبیعی و کاهش درد را بهبود بخشد. تحریک زخم بهبود می یابد - بهبود سریع تر بهبود زخم / clotformation -Helps تولید سلول های جدید و سالم و بافت را بهبود می بخشد .

سه مقوله گسترده در مورد پاسخ های بافت به انرژی لیزر وجود دارد :

حرارتی

مکانیکی

شیمیایی

بیشتر لیزرهای جراحی اثر حرارتی را در سطح بافت تولید می کنند. این شامل توانایی لیزر برای برش، انعقاد، تبخیر و دفع بافتها می باشد. بعضی از لیزرها بوسیله تولید انرژی صوتی (آکوستیکی)، مانند شکستن سنگ کلیه در مثانه، به طور مکانیکی بافت را مختل می کنند. فعال کردن داروهای حساس به نور برای از بین بردن و تغییر بافت، نمونه ای از اثر شیمیایی یک پرتو لیزر می باشد.

عمق نفوذ پرتو لیزر بستگی به طول موج، رنگ و ثبات بافت، شدت قدرت، مدت زمان قرار گرفتن در معرض و اندازه نقطه دارد.