اثر متقابل لیزر با بافت

  

انواع تعامل لیزر با بافت

اثر لیزر با بافت :

کلید موفقیت لیزرهای بافت نرم توانایی آنها در برآوردن و انعقاد بافت نرم در همان زمان است. طول موج نور لیزر چگونگی جذب اشعه را تعیین می کند. لیزرهای طول موجهای مختلف اثر متفاوتی روی بافت ایجاد می کنند.

برای لیزر های عملی جراحی در بازار امروز (لیزر دیود، اربیوم و CO2)، انرژی نور لیزر از طریق جذب می باشد . به گرما درون بافت منتهی می شود که منجر به افزایش دمای بافتی می شود که به نوبه ی خود منجر به تخریب بافت و انعقاد می شود. چنین تعامل بافت لیزری به عنوان عکس حرارتی نامیده می شود.

تمام لیزرها در هر دو برش و انعقاد بافت نرم کارایی ندارند. برخی از طول موج های لیزر (از جمله لیزر های Erbium) در برش عالی هستند، اما در انعقاد ناکافی هستند. دیگر طول موج های لیزر (مانند لیزر دیود) هماهنگ کننده بسیار کارآمد هستند، اما اسکنپال های ضعیف هستند. همچنین لیزرها (مانند لیزر CO2) هستند که در هر دو برش و انعقاد بافت نرم کارآیی دارند.

مقایسه نور لیزر با نور عادی

رزوناتور لیزر دی اکسید کربن( CO2)