نظریه انیشتین نسبیت خاص

معادله انیشتین E = mc2 نشان می دهد که انرژی و جرم قابل تعویض هستند.

آلبرت انیشتین در نظریه نسبیت خاص خود تصریح کرد که قوانین فیزیک برای همه ناظران غیر تسریع یکسان است و نشان داد که سرعت نور در یک خلاء بدون توجه به سرعت حرکت یک ناظر است.

نظریه نسبیت خاص توضیح می دهد که چگونه فضا و زمان برای اشیائی که در یک سرعت ثابت در یک خط مستقیم حرکت می کنند، مرتبط هستند. یکی از معروف ترین جنبه های آن اشیاء در حال حرکت با سرعت نور است.

به سادگی، به عنوان یک شی به سرعت نور نزدیک می شود، جرم آن بی نهایت می شود و قادر به حرکت سریعتر از نور نیست. این محدودیت سرعت کیهانی موضوع بحث بسیار در فیزیک و حتی در علم تخیلی بوده است، زیرا مردم در مورد چگونگی سفر در فواصل وسیع فکر می کنند.

تئوری نسبیت خاص توسط آلبرت انیشتین در سال 1905 بوجود آمد و این بخشی از اساس فیزیک مدرن است. پس از اتمام کار خود در نسبیت خاص، انیشتین یک دهه را صرف تحقیق درباره آنچه اتفاق می افتد، اگر یک شتاب را معرفی کرد. این مبنای نسبیت عام آن بود که در سال 1915 منتشر شد.