فیزیک پایه پزشکی هسته ای

اتم از دو مولفه تشکیل شده است: یک هسته (مثبت است) و ابر الکترون (بار منفی)؛

شعاع هسته حدود 10،000 برابر کوچکتر از اتم است؛

هسته می تواند ذرات دو جزء - نوترون (بدون بار) و پروتون ها (مثبت شارژ) - به طور جمعی به نام نوکلون ها؛

توده یک پروتون تقریبا برابر با یک نوترون است و حدود 1.840 برابر الکترون است.

تعداد پروتون ها برابر تعداد الکترون ها در اتم جدا شده است.

تعداد اتمی تعداد پروتون ها را در یک هسته مشخص می کند؛

تعداد جرم تعداد نوکلون ها را در یک هسته مشخص می کند؛

ایزوتوپهای عناصر یک عدد اتمی دارند، اما تعداد جرمی متفاوت.

ذرات آلفا :

جذب الکترواستاتیک قابل توجهی بر روی الکترون های مدار بیرونی اتم هایی که نزدیک آنها عبور می کنند و باعث یونیزاسیون می شوند؛

سفر در خطوط مستقیم - به جز برای برخورد نادر مستقیم با هسته اتم در مسیر خود؛

انرژی همیشه گسسته است

اشعه گاما:

انرژی همیشه گسسته است

بسیاری از حالت های تعامل با ماده؛

تعاملات مهم برای تصویربرداری پزشکی هسته ای (و رادیوگرافی) اثر فتوالکتریک و اثر کمپتون است.

اثر فوتوالکتریک:

هنگامی که یک گاما با یک الکترون اوربیت برخورد می کند، ممکن است تمام انرژی آن را به الکترون منتقل کند و از وجود آن جلوگیری کند؛

الکترون می تواند اتم را با یک انرژی جنبشی برابر با انرژی گامای اشباع کند که کمتر انرژی اتصال به مدار را داشته باشد.

یون مثبت هنگامی شکل می گیرد که الکترون اتم را ترک می کند.

اثر کامپتون:

یک اشعه گاما تنها بخشی از انرژی آن را به یک الکترون ولنس انتقال می دهد که اساسا آزاد است؛ ** به یک پرتو گامای پراکنده منجر می شود

گاهی اوقات Compton Scatter نامیده می شود؛

نتایج یون مثبت؛

خفیفی واژه ای است که برای توصیف جذب و پراکندگی تابش استفاده می شود.

و ... ادامه دارد .