برش نرم بافت با لیزرهای دیودی و دی اکسید کربن

برش و تخلیه بافت نرم توسط لیزر دی اکسید کربن و لیزر دیود مورد بررسی و گزارش قرار گرفته است

طیف جذب آب :

تعامل نور لیزر وابسته به طول موج با آب (جزء غالب بافت نرم) کلید شناختن چگونگی برش لیزر بافت نرم است. عمق جذب / نفوذ در آب برای طول موج طولانی (10،600 نانومتر) لیزر دی اکسید کربن  0.01 میلی متر است، که ناحیه آسیب حرارتی زیر 100 میکرومتر را در حاشیه برش در بافت نرم را توضیح می دهد (شکل 1). چنین عمق نفوذ کوتاه دقت بالا را در از بین بردن بافت فراهم می کند و برای هموستاز کافی برای عروق خونی 0.5 میلیمتر فراهم می کند. 

عمق جذب / نفوذ در آب برای طول موج لیزر دیود در محدوده 800-1000 نانومتر هزار بار بیشتر از طول موج طولانی CO2 است. در حالی که هموگلوبین و ملانین به شدت نور را در محدوده 800-1000 نانومتر جذب می کنند، میزان نسبتا کم آنها در بافت نرم نتیجه آسیب های ناشی از آلودگی به میزان زیاد تا 8 میلی متر (شکل 2 و 3) است.

خلاصه :

نور لیزر دیود نمی تواند بافت نرم را تخلیه کند؛ آن به طور غیر مستقیم برای گرم کردن نواری فیبر شیشه ای به شکل "سیاه" به کار می رود؛ سپس با استفاده از سوزاندن آن در هنگام تماس، نوک شیشه ای ماندگار بافت را کاهش می دهد. لیزر دیودهای لیزری دیود "چیزی که نمی بینید می تواند به شما آسیب برساند" را برای جراحی بافت نرم انجام دهد.

نکته جالب در مورد فیبر نوری فندک دیود بهترین استفاده جراحی است که در آن استفاده از لیزر CO2 محدود است (محل جراحی مایع و یا با آندوسکوپ انعطاف پذیر)، در حالی که نور لیزر دیود دارای تعدادی از برنامه های غیر جراحی مانند بیزی سازی و غیره است.

توانایی نور لیزر CO2 برای تخلیه و برش بافت نرم با ابعاد با حداکثر دقت و حداقل اثرات حرارتی اضافی (شکل 1) باعث می شود که این درست باشد "لیزر جراحی چه چیزی را می بینید" با منحنی یادگیری کوتاه و انواع مختلفی از در جراحی عمومی استفاده می شود. اثرات حرارتی عمیق عمیق زیر 100 میکرومتر در حاشیه برش برای انعقاد رگ های خونی، لنفاوی و انتهای عصبی کافی است، در حالی که نور لیزر 10،600 نانومتری به طور موثر باعث ویرانی باکتری های سطحی می شود.