پزشکی هسته ای

پزشکی هسته ای یک تخصص پزشکی است که شامل استفاده از مواد رادیواکتیو در تشخیص و درمان بیماری است. به عنوان مثال، پزشکی هسته ای "رادیولوژی به صورت بیرون" و یا "آندورادیولوژی" است، زیرا که شعاع اشعه را از داخل بدن ثبت می کند به جای تابش هایی که از منابع خارجی مانند اشعه ایکس تولید می شود. علاوه بر این، اسکن های پزشکی هسته ای با رادیولوژی متفاوت است، زیرا تأکید بر آناتومی تصویربرداری نیست، بلکه عملکرد و به همین علت، یک روش تصویربرداری فیزیولوژیکی نامیده می شود. توموگرافی کامپیوتری انتشار فوتون (SPECT) و توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) دو روش رایج ترین روش های تصویربرداری در پزشکی هسته ای است.

در پزشکی تصویربرداری پزشکی هسته ای، داروهای رادیواکتیو به صورت داخل، به صورت داخل وریدی یا خوراکی وارد می شوند. سپس، آشکارسازهای خارجی (دوربین های گاما) تصاویر را از اشعه منتشر شده توسط داروهای رادیو اکتیو ضبط می کنند. این فرآیند بر خلاف اشعه ایکس تشخیصی است که در آن اشعه خارجی از طریق بدن به شکل یک تصویر منتقل می شود.