مخترع لیزر و برنده نوبل فیزیک

 چارلز تاونز به عنوان یکی از برندگان جایزه نوبل فیزیک و استاد دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، ابتدا ایده میزر (نسخه اولیه لیزر ) را مطرح کرد که به تغییر مسیر فناوری، جامعه و داستان‌های علمی تخیلی کمک کرد.

ایده ساخت لیزر در سال 1951 زمانی که تاونز در پارکی در واشنگتن، آمریکا در کنار شکوفه‌های آزالیا نشسته بود، به ذهن او خطور کرد. این الهام منجر به ساخت دستگاه میزر در سال 1954 برای تقویت امواج مایکرو توسط گسیل القایی تابش شد.

چهار سال بعد تاونز به همراه شوهر خواهرش، آرتور لئونارد شالو یک نسخه اصلاح شده از این اختراع را برای تقویت پرتو نور اپتیکال به‌جای انرژی امواج مایکرو ساختند که توسط آزمایشگاه‌های بل به عنوان «لیزر» ثبت اختراع شد.

یک دانشمند دیگر موسوم به تئودور میامان اولین کسی بود که لیزر واقعی را در سال 1960 به نمایش درآورد، اما چهار سال بعد تاونز مشترکا با دو دانشمند روس به نام‌های الکساندر پروخوروف و نیکولای باسوف که به‌طور جداگانه به ایده میزر دست پیدا کرده‌بودند، موفق به کسب جایزه نوبل فیزیک شد.

تاونز همچنین پیشگام استفاده از میزرها و لیزرها در علم ستاره‌شناسی است. او با کمک همکارانش توانست برای اولین بار مولکول‌های پیچیده را در فضای ستاره‌ای مشاهده کرده و برای نخستین بار جرم سیاه‌چاله عظیم مرکز کهکشان راه‌شیری را اندازه‌گیری کند.

مجموعه تلسکوپ‌های مادون قرمز مبتنی بر لیزری که تاونز در رصدخانه کوه ویلسون ساخت، می‌تواند قطر ستارگانی که در بیشتر تلسکوپ‌ها صرف مشاهده می‌شوند را اندازه‌گیری کند.

راینهارد گنزل، رئیس موسسه فیزیک فرازمینی مکس‌پلانک در نمایه‌ای از تاونز که توسط دانشگاه کالیفرنیا در برکلی منتشر شده، اظهار کرد: او یکی از مهم‌ترین فیزیکدانان تجربی قرن گذشته بود.

تاونز تا پیش از مرگ، مدت پنج دهه عضو دپارتمان فیزیک و آزمایشگاه علوم فضایی دانشگاه کالیفرنیا در برکلی بود.