نوبل ۲۰۱۸ فیزیک به دانشمندانی رسید که لیزر را به ابزار های همه کاره تبدیل کردند

آرتور اشکین، برای اختراع تیغه های نوری، تکنیکی که در آن از پرتو های نوری متمرکز برای نگه داشتن و دستکاری اشیا بسیار کوچک، مثل ویروس ها، باکتری ها و تک سلولی ها استفاده می شود، نصف یک میلیون دلار جایزه نوبل ۲۰۱۸ فیزیک را برد.

افتخار نصف دیگر جایزه، مشترکا به جرارد مورو از موسسه ی پلی تکنیک پلزو، فرانسه، و دونا استریکلند از دانشگاه واترلو کانادا رسید؛ برای تقویت کننده ی پالس (CPA)، تکنیکی که شدت پالس های لیزری ultrashort را تقویت می کند. استریکلند، برنده ی نوبل ۲۰۱۸ فیزیک، اولین زنی است که پس از ماریا جئوپر برنده ی نوبل ۱۹۶۳ فیزیک، این جایزه را از آن خود می کند.

تیغه های نوری، از نیروهای نا محسوس نوری برای تکان دادن اشیا کوچک استفاده می کنند. بخش الکتریکی لیزر، می تواند یک ماده ی شفاف مثل پلاستیک یا سیتوپلاسم سلول را قطبی کند. ماده ی قطبی شده سپس تحت تاثیر نیرویی قرار می گیرد که ماده را به سمتی که بخش الکتریکی لیزر قوی تر است، معمولا وسط پرتو، می کشاند.

اشکین کار اصلی خود را با مهره های پلاستیکی انجام داد که می توان آن ها را به انتهای DNA متصل کرد. اما تیغه های نوری خود می توانند باعث تکه تکه شدن و مرگ سلول شوند. کارولین آیدل، زیست شناس دانشگاه گوتنبرگ سوئد، آن ها را برای اندازه گیری خواص مخمر ها، باکتری ها و دیاتوم ها استفاده می کند. او می گوید:” من هر روز از این تکنیک استفاده میکنم.” جونز هم از این تکنیک برای آزمایش فرضیه ی خود استفاده می کند. فرضیه ی او بیان می کند که گلبول های قرمز خون در کسانی که به هر دو نوع دیابت مبتلا هستند، به طور غیرمعمولی سفت است؛ که خود دلیلی برای آسیب دیدن رگ های خونی چشم است.

مورو و استریکلند، وقتی که دانشمندان داشتند راجع به تقویت شدت پالس های بسیار کوتاه لیزر بحث و جدل می کردند، CPA را اختراع کردند.