نسخه‌های مختلفی از واقعیت در دنیای کوانتوم وجود دارد

یک مطالعۀ جدید نشان می‌دهد که ممکن است چند نسخه از واقعیت در یک زمان واحد وجود داشته باشد، حداقل در سطح کوانتوم (دنیای ذرات زیراتمی). محققان توانستند نشان دهند که دو نفری که یک ذرۀ یکسان را مشاهده می‌کنند می‌توانند به نتایج متفاوتی نسبت به حالت ِ آن دست پیدا کنند و هر دو نیز درست بگویند.

به گزارش بیگ بنگ، در سال ۱۹۶۱، “یوجین ویگنر” برندۀ جایزه نوبل فیزیک ۱۹۶۳ یک آزمایش فکری را معرفی کرد که بعدها به «دوست ویگنر» معروف شد. این آزمایش شامل دو نفر است که یک فوتون(ذرۀ نور) را نگاه می‌کنند. وقتی یک مشاهده‌گر در یک آزمایشگاه ِ جداگانه فوتون را اندازه‌گیری می‌کند، قطبش ذره یا محوری که بر روی آن چرخش می‌کند، عمودی یا افقی است. هرچند، قبل از اندازه‌گیری نیز، “فوتون” هر دو قطبش را در یک زمان نشان می‌دهد که در محل تقاطع دو حالت ِ ممکن، وجود دارد.

ذره قطبش ِ ثابت را برای کسی که در آزمایشگاه در حال اندازه‌گیری است در نظر می‌گیرد، اما برای کسی که در خارج از آزمایشگاه قرار دارد و از نتایج اندازه‌گیری‌ اطلاعی ندارد، فوتونِ اندازه‌گیری نشده در حالت بر‌هم‌نهی قرار می‌گیرد. سپس مشاهدۀ فرد ِ بیرون آزمایشگاه از واقعیتِ فردی که درون آزمایشگاه قرار دارد، فرق می کند؛ اما هیچ یک از مشاهداتِ متفاوت بر اساس قوانین “مکانیک کوانتومی” اشتباه نیست!

آزمایش ِ “دوست ویگنر”

در آزمایشات جدیدی که در ۱۳ فوریه در مجله پیش‌ از چاپ arXiv منتشر شد، “مارتین رینگبائر” از دانشگاه اینسبروک اتریش شرایط ِ توصیف شده در آزمایش فکری را تکرار کرد. محققان دو «آزمایشگاه» را برای آزمایشات خود طراحی کردند و دو جفت فوتونِ گرفتار شده را معرفی کردند. فوتون‌های گرفتار شده بصورتی به هم چسبیده بودند که اعمالِ اجرا شده در یکی از آنها بر دیگری نیز تأثیر می گذاشت، حتی وقتی دو ذره با فاصله از هم قرار داشتند.

دانشمندان همچنین چهار مشاهده‌گر را در سناریو معرفی کردند که «آلیس»، «باب» و «دوستان» هر یک از آنها نامیده شدند. «دوستان» درون آزمایشگاه قرار داشتند، در حالیکه «آلیس و باب» بیرون بودند. آزمایش ِ تداخل، سناریوی “دوست ویگنر” را دو برابر کرد و توانست نتایج را تکرار کند.

محققان نوشتند: «در یک آزمایش ۶ فوتونی متوجه شدیم که سناریوی “دوست ویگنر” بسط پیدا کرده و نابرابری ِ زنگ مانند را تا ۵ انحراف از معیار نقض کرده است. این نتیجه‌گیری و پژوهش جدید، قدرت زیادی به تفاسیر نظریۀ کوانتومی که قبلأ در یک چارچوب وابسته به مشاهده‌گر تنظیم شده و نیازمند بازبینی است، اعطا کرد.»