موچین نوری

موچین های نوری (که در اصل نام یک تله نیروی گرادیان یک پرتو نامیده می شوند) ابزار علمی هستند که از یک پرتو لیزر بسیار متمرکز استفاده می کنند تا نیروی جذابی یا انفجاری (معمولا به ترتیب پیکونوتون ها) را بسته به شاخص بازدارندگی نسبی بین ذره و محیط اطراف، از نظر جسمی نگه داشتن و حرکت اشیاء میکروسکوپی مشابه با موچین ها. آنها می توانند ذرات کوچک را به دام اندازند و دستکاری کنند، به طور مثال مرتبه ای از میکرون، از جمله ذرات دی الکتریک و جذب کننده. موچین های نوری در سال های اخیر به مطالعه انواع سیستم های بیولوژیکی کمک زیادی کرده اند.

تشخیص پراکندگی نور و نیروی گرادیان بر ذرات اندازه ذرات میکرون ابتدا در سال 1970 توسط آرتور اشکین، دانشمندانی که در آزمایشگاه های Bell کار می کردند، گزارش شد.  سالهای پس از آن، اشکین و همکارانش، نخستین مشاهدهی که امروزه به طور معمول به عنوان یک میکروسکوپ نوری شناخته می شود، گزارش شده است: یک پرتو نور با شدت متمرکز که می تواند ذرات میکروسکوپی را در سه بعد پایدار نگه دارد.  در سال 2018، آشکین برای این توسعه به جایزه نوبل فیزیک اهدا شد.