تصویربرداری سه بعدی و دندانپزشکی دیجیتال

تصویربرداری سه بعدی و دندانپزشکی دیجیتال :

تصویربرداری سه بعدی یکی از مهمترین ابزارهای ارتودنتیست برای ارزیابی و ثبت اندازه و شکل ساختارهای فانتزی است. ارتودنتیست ها مرتباً از روشهای تصویربرداری استاتیک 2 بعدی (2D) استفاده می کنند ، اما عمق ساختارها را نمی توان با تصویربرداری 2 بعدی به دست آورد و محدود کرد.   تصویربرداری سه بعدی (سه بعدی) در اوایل دهه 1990 توسعه یافته است و در دندانپزشکی ، به ویژه در ارتودنسی ، جایگاه ارزنده ای کسب کرده است. در تصویربرداری تشخیصی سه بعدی ، مجموعه ای از سوابق آناتومیکی با استفاده از تجهیزات فنی خاصی جمع آوری می شوند ، که توسط یک کامپیوتر پردازش شده و بعداً بر روی مانیتور 2D ارائه می شوند تا توهم عمق را نشان دهند.

دندانپزشکی دیجیتال به استفاده از فناوری ها یا دستگاه های دندانپزشکی برای انجام اقدامات دندانپزشکی به جای استفاده از ابزارهای مکانیکی یا برقی اشاره دارد. استفاده از دندانپزشکی دیجیتال می تواند انجام اقدامات دندانپزشکی کارآمدتر از استفاده از ابزارهای مکانیکی باشد

توموگرافی کامپیوتری پرتوی مخروطی دندان

تصویربرداری از Cone Beam و تصویربرداری دندان سه بعدی

لیزرهای دندانی و رادیوگرافی دیجیتال