اپتیک کوانتومی

نوری کوانتومی

اپتیک کوانتومی (QO) زمینه ای است که از فیزیک نیمه کلاسیک و کوانتومی- مکانیکی استفاده می کند تا پدیده های مربوط به نور و اثر متقابل آن با ماده در سطح زیر میکروسکوپی را بررسی کند. به عبارت دیگر ، این مکانیک کوانتومی است که بر روی فوتون ها یا نور اعمال می شود.

انتشار نور در یک خلاء انرژی و حرکت خود را با توجه به تعداد کامل ذرات معروف به فوتون اندازه گیری می کند. اپتیک کوانتومی ماهیت و تأثیرات نور را به عنوان فوتونهای کمّی بررسی می کند. اولین تحول مهم منجر به این درک ، مدل سازی صحیح از طیف اشعه سیاه توسط ماکس پلانک بود ، تحت این فرضیه تابش نور در واحدهای گسسته انرژی. اثر فوتوالکتریک شواهد دیگری برای این کمیت بود که توسط انیشتین توضیح داده شد ، نیلز بور نشان داد که فرضیه تابش نوری که اندازه گیری می شود مطابق با نظریه او در مورد میزان انرژی کمی از اتم ها و به ویژه طیف انتشار تخلیه از هیدروژن است. درک تعامل بین نور و ماده پس از این تحولات برای توسعه مکانیک کوانتومی به عنوان یک کل بسیار مهم بود. با این حال ، زمینه های مکانیک کوانتومی که با تعامل ماده و ماده برخورد می کنند ، بیشتر به عنوان تحقیق در مورد ماده به جای نور مورد توجه قرار می گرفتند. از این رو یکی در مورد فیزیک اتم و الکترونیک کوانتومی صحبت می کرد.