کرومودینامیک کوانتومی

کرومودینامیک کوانتومی

کرومودینامیک کوانتومی (QCD) تئوری تعامل قوی بین کوارکها و گلون ها است ، ذرات اساسی که حرونهای کامپوزیتی مانند پروتون ، نوترون و پیون را تشکیل می دهند. QCD نوعی نظریه میدان کوانتومی است به نام تئوری سنج غیر آبلیان ، با گروه تقارن SU (3). آنالوگ QCD از بار الکتریکی خاصیتی به نام رنگ است. گلوئون ها حامل نیروی نظریه هستند مانند فوتون ها برای نیروی الکترومغناطیسی در الکترودینامیک کوانتومی. این تئوری بخش مهمی از مدل استاندارد فیزیک ذرات است.

QCD دو ویژگی اصلی دارد:

رنگ محصور - این نتیجه ای از نیروی ثابت بین دو بار رنگ است که از هم جدا می شوند: برای افزایش جدایی بین دو کوارک در یک هادرون ، به مقادیر فزاینده انرژی نیاز دارید. سرانجام ، این انرژی یک جفت کوارک-آنتی کوارک تولید می کند و به جای تولید یک بار رنگ جدا شده ، هادرن اولیه را به یک جفت هادرون تبدیل می کند. اگرچه از نظر تحلیلی تأیید نشده است ، محدودیت رنگ به خوبی از محاسبات QCD شبکه و ده ها سال آزمایشات مشخص شده است.

آزادی بدون علامت- کاهش مداوم در قدرت تعامل بین کوارکها و گلون ها با افزایش مقیاس انرژی آن برهم کنش ها (و مقیاس طول مربوطه کاهش می یابد).