لیزر برای اتواسکلروز

مفهوم استفاده از انرژی لیزر برای انجام استاپوتومی و تجدید نظر در روش stapedectomy جذاب است. دقت در تبخیر یک سوراخ کاملاً دور 0.6- تا 0.8 میلی متر در صفحه استاپ ها ، صرف نظر از ضخامت یا درجه تثبیت آن ، باعث می شود در ضمن از بین بردن آسیب های مکانیکی به گوش داخلی ، یک سادگی ظریف را با یک عمل گاه دشوار وارد کنید.   هنگام تجدید نظر بر روی استاپکتکتومی که قبلاً شکست خورده بود ، لیزرها باید جراح اتولوژیک را قادر سازند تا بافت پنجره تخمدان تخمدان را تبخیر کند و بدین ترتیب دقیقاً علت نارسایی را تشخیص دهد. استاپوتومی با لیزر می تواند در پنجره بیضی غشایی غشایی انجام شود ، بنابراین خطر مهاجرت مکرر پروتز را به حداقل می رساند. برای دستیابی به این اهداف ، لیزرها باید دارای خواص فیزیکی باشند که امکان کنترل دقیق انرژی لیزر را به قسمت عمل میکروسکوپی فراهم می کند. خصوصیات بافتی این انرژی لیزر باید باعث تبخیر صفحه استیپ یا بافت نرم پنجره بیضی و بدون اثر حرارتی به هشتی و بدون عبور از پری لنفاوی شود تا به ساختارهای ظریف گوش داخلی آسیب برساند. از دو نوع لیزر برای موفقیت در جراحی اتواسکلروز استفاده شده است: لیزرهای مرئی (آرگون و KTP-532) و لیزر نامرئی CO2. این مقاله به بررسی شایستگی ها و مضرات نسبی هر یک می پردازد. لیزرهای قابل مشاهده دارای خواص نوری ایده آل برای میکروبجراحی هستند و تا همین اواخر (1984) تنها گروه لیزرهای نوری به اندازه کافی دقیق برای استفاده ایمن از پنجره بیضی بودند. متأسفانه ، طول موج کوتاه این لیزرهای مرئی (5/5 میک) ویژگیهای بافتی را که کمتر از حد مطلوب برای عمل جراحی اوتوسکلروز است ، منتقل می کند. لیزر قابل مشاهده تنها تا حدی توسط صفحه استیپ سفید جذب می شود و به آسانی از طریق پری لنف عبور می کند تا توسط بافت رنگدانه گوش داخلی (رگ های خونی ، نوروئیتیت و غیره) جذب شود. بنابراین ، هنگام انجام stapedotomies باید از لیزرهای آرگون و KTP-532 با احتیاط استفاده شود. از لیزرهای قابل مشاهده نباید برای تجدیدنظر در استاپکتکتومی استفاده شود زیرا کاربرد مستقیم انرژی لیزر قابل مشاهده در دهانه باز باعث افزایش چشمگیر دما (تا 175 درجه سانتیگراد) در هشتی در سطح دهانه و ساکول می شود. طول موج طولانی لیزر نامرئی CO2 (10/6 میلی) بسیاری از مشکلات نوری را نشان می دهد که دقت آن برای جراحی میکروسکوپی محدود می شود. تا همین اواخر ، لیزر CO2 برای پیشرفتهای مهندسی وتوسکلروز در میکروسکوپرسیدگی CO2 بیش از حد نادرست بود. یک سیستم تحویل نوری میکروسدلی که به تازگی طراحی شده است می تواند یک پرتو CO2 به اندازه 0.3 میلی متر نقطه در فاصله کانونی 250 میلی متر را تحویل دهد که به طور رضایت بخشی از نوع کانونی و متقابل با پرتوی HeNe هدف قرار داشت.