طیف سنجی با لیزر چشم انداز جراحی دندان را ارائه می دهد

هر نوع مداخله پزشکی ، جراحی یا دندانپزشکی با هدف داشتن یک درمان موفقیت آمیز با اندکی فشار روانی ممکن برای بیمار شامل نرخ عوارض پایین ، بهبودی مناسب و حفظ هر چه بیشتر ساختارهای آناتومیک انجام می شود. به نظر می رسد ابزارهای مبتنی بر لیزر ابزاری ایده آل هستند ، زیرا آنها چندین مزیت را نسبت به رویکرد متعارف ارائه می دهند. انعقاد عروق خونی همراه با فرایند فرسایش ، امکان عملیاتی خشک و شفاف را فراهم می آورد. مطالعات متعددی از بهبودی خوب بافت نرم بعد از عمل و فقط تورم کمی از زخم های لیزر در مقایسه با جراحی معمولی گزارش می دهند. با این حال ، یکی از اشکالات اصلی عدم بازخورد شک و تردید برای جراح است. از آنجا که عمق نفوذ واقعی لیزر جراحی ناشناخته است ، ساختارهای بحرانی زیر یا در نزدیکی نقطه فوکوس مستعد آسیب ازتروژن هستند. چندین ساختار به خصوص در حفره دهان در روشهای معمول جراحی مستعد آسیب هستند و توجه به این نکته ضروری است که عکس های لیزر حتی با انرژی کم نیز ممکن است منجر به تغییرات جبران ناپذیری در بافت عصبی شود. یک روش تحلیلی که مشخص می کند چه نوع بافتی در انتهای برش برداشته می شود ، می تواند در جلوگیری از آسیب رساندن به ساختارهای مهم آناتومیکی در طی یک عمل جراحی لیزر کمک کند.

یکی از این روشهای تحلیلی ، طیف سنجی تجزیه لیزر ، LIBS است. در LIBS ، از پالس لیزر کوتاه برای تولید پلاسما از سطح نمونه استفاده می شود. انتشار گازهای گلخانه ای از این پلاسما را می توان با طیف سنج مورد بررسی قرار داد تا ترکیب عنصری نمونه هدفمند را تعیین کند و از این طریق LIBS قادر است هنگام محدود کردن دامنه نمونه به هر دو نوع بافت سخت یا نرم ، بین چندین بافت تمایز قایل شود. در یک مطالعه جدید ، تیمی از دانشمندان آزمایشگاه بالینی فوتونیک در ارلانگن ، آلمان روش LIBS را روی بافتهایی که ممکن است در روشهای جراحی یا دندان در حفره دهان با آن روبرو شوند ، آزمایش کردند. با استفاده از LIBS ، طبقه بندی بافتهای نرم و سخت دهان خوک ex-vivo با موفقیت انجام شد. سه بافت نرم (مخاط دهان ، عصب محیطی ، خمیر دندان) و چهار بافت سخت (استخوان قشر مغز ، استخوان لنفاوی ، مینای دندان ، عاج) که همگی مربوط به حفره دهان هستند ، برای ترکیب ابتدایی آنها مورد بررسی قرار گرفته و شدت انتشار آن- رویکرد تمایز مبتنی بر نسبت تلاش شد.

نتایج این مطالعه نشان می دهد که اگرچه ترکیب عنصری نمونه ها در طبقات نرم یا سخت بافت مربوطه بسیار مشابه است ، اما از توزیع کمی کمی عناصر تشکیل دهنده آنها برای تمایز بافت بسیار دقیق استفاده می شود. این تیم توجه ویژه ای به استخوان قشر مهم استخوان: جفت بافت استخوانی لوزه ای و تمایز بین بافت های اطراف عصب فک پایین و زبانی دارند. Maximilian Rohde ، عضو تیم می گوید: "علاوه بر این ، تمایز بین بافت های دندانی چشم انداز به سمت آماده سازی آینده دندانها را نشان می دهد." روش مورد استفاده قابل اعتماد و قابل تکرار است و به منظور ایجاد یک پایه برای آزمایش های بعدی داخل بدن در مورد بازخورد-کنترل بازخورد مبتنی بر LIBS از سیستم های لیزر جراحی است.