لیزر در دندانپزشکی عملیاتی

در آماده سازی حفره با لیزر ، از انرژی فشرده الکترومغناطیسی برای فرسایش بافت ها استفاده می شود. بسته به طول موج از نور لیزر ، اثرات کاهش دهنده می تواند براساس اثرات شیمیایی یا حرارتی باشد. سیستم مبتنی بر اربیم به طور گسترده ای برای تهیه بافت های سخت دندان مورد پذیرش قرار گرفت. با مکانیسم خاص فرسایش ، آنها باعث ایجاد یک الگوی ریزسنجی در دیواره های حفره آماده می شوند. این باعث افزایش چسبندگی بین مواد کامپوزیت و حفره می شود.   همچنین باعث از بین رفتن توبولهای عاج می شود ، که با مطالعات انجام شده در چند سال گذشته نیز مشخص می شود. اما حذف مینا و عاج با استفاده از لیزر منجر به عوارض جانبی حرارتی می شود. این واقعیت توسط استرنس (1964) مشخص شد که ثابت کرد تا زمان معرفی روشهای جدید تولید اشعه ، لیزر با محدودیتهای بسیار دقیق پیروز خواهد شد. ، تا اینکه لیزرهای دیگر با طول موج مطلوب تری معرفی شدند. حذف مینای دندان و عاج بدون عوارض جانبی حرارتی پس از معرفی CO2 ابرپالس ممکن بود [6]. اما در حین برداشت پوسیدگی با این روش ، خنک شدن با آب بدون از بین رفتن شدت لیزر نشان داده می شود. در مقابل با این لیزرهای Er: YAG ، Cr: YSG از کاهش اثرات حرارتی استفاده می کنند [7]. درمان با لیزر بدون تماس است و از مزایای آن نسبت به دستگاه های دوار مانند خنک کننده مستقیم منطقه با اسپری آب ، عدم وجود صدای حفاری ، فشار ، درد ، دما و بی حسی می توان استفاده نکرد.