تصویربرداری عصبی یا تصویربرداری از مغز

تصویربرداری عصبی یا تصویربرداری از مغز استفاده از تکنیک های مختلفی است که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از ساختار ، عملکرد یا داروسازی سیستم عصبی تصویر می کند. این یک رشته نسبتاً جدید در پزشکی ، علوم اعصاب و روانشناسی است.  پزشکانی که در عملکرد و تفسیر تصویربرداری عصبی در محیط بالینی تخصص دارند ، متخصص مغز و اعصاب هستند.

تصویربرداری عصبی در دو دسته گسترده قرار می گیرد:

تصویربرداری ساختاری ، که به ساختار سیستم عصبی و تشخیص بیماری ناخالص (در مقیاس بزرگ) داخل جمجمه (مانند تومور) و آسیب آسیب می پردازد.

تصویربرداری عملکردی ، که برای تشخیص بیماری های متابولیک و ضایعات در مقیاس دقیق تر (مانند بیماری آلزایمر) و همچنین برای تحقیقات روانشناسی عصبی و شناختی و ایجاد رابط های مغز و رایانه استفاده می شود.

تصویربرداری عملکردی ، به عنوان مثال ، پردازش اطلاعات توسط مراکز در مغز را قادر می سازد به طور مستقیم تجسم کنند. چنین پردازش باعث می شود که ناحیه درگیر مغز باعث افزایش متابولیسم و ​​"روشن شدن" در اسکن شود. یکی از کاربردهای بحث برانگیز تصویربرداری عصبی ، تحقیق در مورد "شناسایی فکر" یا ذهن خوانی است.