حالت های موجود در موجبرها

حالت های موجود در موجبرها را می توان به شرح زیر طبقه بندی کرد:

حالتهای عرضی الکترومغناطیسی عرضی (TEM)

نه میدان الکتریکی و نه مغناطیسی در جهت تکثیر.

حالتهای الکتریکی عرضی (TE)  

هیچ میدان الکتریکی در جهت تکثیر وجود ندارد. این موارد گاهی اوقات حالت H نامیده می شوند زیرا فقط یک میدان مغناطیسی در طول مسیر انتشار وجود دارد (H نماد معمولی برای میدان مغناطیسی است).

حالت مغناطیسی عرضی (TM)

هیچ میدان مغناطیسی در جهت انتشار وجود ندارد. این موارد گاهی اوقات حالت E نامیده می شوند زیرا فقط یک میدان الکتریکی در طول مسیر انتشار وجود دارد.

حالت های ترکیبی

میدان های الکتریکی و مغناطیسی غیر صفر در جهت تکثیر.

موجبرهای فلزی توخالی پر از یک ماده همسان ، ایزوتروپیک (معمولاً هوا) از حالت های TE و TM پشتیبانی می کنند اما حالت TEM را پشتیبانی نمی کند. در کابل کواکسیال انرژی معمولاً در حالت اساسی TEM منتقل می شود. حالت TEM معمولاً برای سایر قالب های خط رسانا الکتریکی نیز فرض می شود. این بیشتر یک فرض دقیق است ، اما یک استثناء بزرگ ریزگردهاست که به دلیل ناهمگن بودن در مرز زیرلایه دی الکتریک زیر رسانا و هوای بالای آن دارای یک جزء طولی قابل توجهی به موج انتشار یافته است. در یک فیبر نوری یا موجبر دی الکتریک دیگر ، حالت ها معمولاً از نوع ترکیبی هستند.

در موجبرهای مستطیلی ، اعداد حالت مستطیل توسط دو عدد پسوند متصل به نوع حالت ، مانند TEmn یا TMmn ، تعیین می شوند که در آن m تعداد الگوهای نیم موج در عرض عرض موجبر و n برابر با تعداد نیم موج است. الگوهای در طول ارتفاع موجبر. در موجبرهای مدور ، حالت های دایره ای وجود دارند و در اینجا m تعداد الگوهای موج کامل در طول محیط و n تعداد الگوهای نیم موج در طول قطر است.