خصوصیات پلاسما ابتدایی و هیدرودینامیک

با انعکاس مشکلات فیزیک و ترکیبی از پیش فرض های الکترواستاتیک با الکترودینامیک شرح داده شده در فصل قبل ، ممکن است سؤالاتی پیش بیاید که هنوز تعریف اولیه پلاسما هنوز تا چه اندازه معتبر است: پلاسما یک حالت فیزیکی با هدایت الکتریکی بالا و عمدتا از خصوصیات مکانیکی گازی است. در دمای بالا این با تعریف معمول مقایسه می شود که "پلاسما حالت چهارم ماده است: جامد ، مایع ، گاز و پلاسما.  " این تعریف اخیر با این واقعیت مغایرت دارد که حالت پلاسما در مواد جامد و مایعات (فلزات و نیمه هادی ها ممکن است). ) این ما را به فیزیک قبل از نیمه قرن نوزدهم باز می گرداند ، خصوصاً قبل از نظریه ماکسول. سپس تئوری برق بر پایه الکترواستاتیک [قانون کولوم ، میادین الکتریکی (تعریف نیرو E یا از طریق مقدار چگالی بار D) و اتصال به میدان های مغناطیسی H یا B است که توسط قوانین آمپری و فارادی ارائه شده است. رسانه ها اجسام قابل جابجایی (جامد ، مایع یا گاز) بودند که در کندانسورها یا الکتروفورز مورد استفاده قرار می گرفتند. فلزات عجیب بودند: برای نشان دادن جریان آمپر که میدان مغناطیسی H را در اطراف هادی تولید می کند ، فلزات مورد نیاز بودند یا در حلقه سیم بسته شده فارادی که در آن تغییر زمانی میدان مغناطیسی محصور شده B ایجاد می شود ، ولتاژ ایجاد می کند. اما ثابت دی الکتریک فلز چیست؟ در الکترواستاتیک ، نمی توان این موضوع را به راحتی تعریف کرد. یک فلز بین دو صفحه کندانسور صفحات را تخلیه می کند ، و هیچ قطبی از عایق های دی الکتریک ظاهر نمی شود.