توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)

با توجه به اندازه محدود لوله های فتوسپیلیتر ، اتصال یک به یک ثابت شد که از نظر جسمی محدود کننده و وسیله ای گران قیمت برای افزایش حجم وضوح مکانی و پوشش محوری است. از آنجا که فرد بدون در نظر گرفتن اینکه بخشی از بدن در قسمت تصویربرداری قرار دارد ، دوز پرتوی بدن را دریافت می کند ، گسترش پوشش محوری باعث استفاده بهتر از شار فوتون ساطع شده و حساسیت کلی سیستم می شود. محدودیت اتصال یک به یک در سیستم های حلقه با استفاده از روش تثبیت شده تقسیم نور بین فوتومultipliers که توسط انگر در دوربین گاما پیشگام شده بود ، که قبلاً در ساخت دوربین پوزیترون MGH به تصویب رسیده بود ، برطرف شد. این فناوری به اشتراک گذاری نور ، کیسی و Nutt36 یک ردیاب بلوک را تشکیل دادند که از چهار فتوسپیلیتر همراه با

8

×

4

(

32

)

 مجموعه ای از عناصر کریستالی ، هر 5.6 میلی متر (transaxial) با 12.9 میلی متر (محوری) و 30 میلی متر عمق. کریستال پوسته پوسته شده مورد استفاده BGO بود ، که نه تنها از یدید سدیم که قبلاً مورد استفاده قرار گرفته ، متراکم تر است ، از نظر هیدروسکوپی نیست و از این رو می توان به راحتی در یک مجموعه موزائیک قرار گرفت. اصل ردیاب بلوک در شکل 4 برای آن نشان داده شده است

8

×

8

(

64

)

 آرایه به چهار فتوسپیلیتر وصل شده است.