بیولوژی دهان ، آسیب شناسی دهان و معالجه دهان و دندان

کاربرد لیزر در دندانپزشکی: اثرات تابش Nd: YAG 1064 نانومتر و دیود 810 نانومتر و 980 نانومتر در کانال های ریشه آلوده — مروری بر مقاله

چکیده

هدف، واقعگرایانه. در اندودنتیکس از دستگاه های لیزر Nd: YAG (1064 نانومتر) و لیزر دیود (810 نانومتر و 980 نانومتر) برای از بین بردن باکتری ها در دندان های آلوده استفاده می شود. بررسی ادبیات برای مقایسه و ارزیابی مزایا و مضرات استفاده از این لیزرها ارائه شده است. مواد و روش ها.   با استفاده از اصطلاحات جستجوی ترکیبی ، مقالات واجد شرایط از مجلات چاپ شده PubMed و چاپ شد. جستجوی اولیه 40 عنوان داشته و 27 مقاله به آنالیز متن کامل اختصاص یافته است. این مطالعات بر اساس منبع لیزر ، سطح انرژی لیزر ، طول مدت / شباهت کاربرد و تعداد باکتریهای اولیه و نهایی با حداقل 20 کانال ریشه تهیه شده طبقه بندی شدند. بخشی از تجزیه و تحلیل تنها میکروارگانیسم ها و کانال های ریشه تحت درمان با مکانیکی با اندازه آماده سازی ایزو 30 کاهش یافته است. کلیه مطالعات به منظور ارزیابی مطلوب ترین دستگاه لیزر برای بهترین نتیجه در درمان اندودنتیک مقایسه شدند. نتایج. درمجموع 22 مطالعه واجد شرایط در مورد لیزر Nd: YAG 1064 نانومتر گزارش شد. چهار مطالعه تمام معیارهای خواستار را برآورده کردند. هفت مطالعه با اشاره به لیزر دیود 980 نانومتر مورد بررسی قرار گرفت ، اگرچه فقط یک مورد تمام معیارها را برآورده کرد. یازده مطالعه در مورد لیزر دیود 810 نانومتر مشاهده شد ، اگرچه تنها یک مطالعه تمام معیارهای لازم را برآورده کرد. نتیجه گیری لیزر درمانی در اندودنتیکس مؤثر است ، اگرچه مقایسه کارآیی بین دستگاه های لیزر در حال حاضر به دلیل طرح های مختلف مطالعه ، مواد و تجهیزات در حال حاضر امکان پذیر نیست.

1. معرفی

آلودگی باکتریایی سیستم کانال ریشه در دندان عامل اصلی ضایعات پالپ و پریاپیکال است [1]. فلور چند میکروبی تقریباً مساوی از باکتری های گرم منفی و گرم مثبت را تشکیل می دهد [2 ، 3]. آنهایی که بسیار بیماری زا مانند Escherichia coli هستند ، مواد سمی مانند آنزیم های پروتئولیتیک یا اندوتوکسین ها تولید می کنند که پریودنتیک اطراف را تحت تأثیر قرار می دهد و به آنها آسیب می رساند [4 ، 5]. درمان اندودنتیک در دندانپزشکی شامل تجزیه این باکتری ها است.

در گذشته حذف دندان آلوده تنها روش موفقیت در درمان بود. در دهه 1940 از پنی سیلین برای درمان دندانهای آلوده و بافتهای پریودنتال استفاده می شد [6]. با این حال ، این مداخله علائم را به جای علت اصلی از بین برد ، در حالی که مقاومت غیرضروری آنتی بیوتیکی نیز ایجاد شد.

برای آلودگی ، دندانهای آلوده با استفاده از آماده سازی شیمیایی و مکانیکی برای دستیابی به حذف کامل کل بافت پالپ تحت درمان قرار گرفتند [7]. علاوه بر درمان مکانیکی کانال های ریشه ، از محلول های شستشوی آنتی باکتریایی و داروهایی مانند هیدروکسید کلسیم وارد کانال ریشه برای ضد عفونی کننده حمایتی استفاده شده است. هیپوکلریت سدیم (NaOCl) به عنوان یک محلول شستشوی کارآمد [8] اثبات شده است. تماس مستقیم بین عوامل شیمیایی و میکروارگانیسم ها برای به دست آوردن اثر ضد باکتریایی آن مورد نیاز است.

توسعه لیزر در دهه 50 رخ داد ، اندکی پس از آن در پزشکی و در درجه اول در زمینه چشم پزشکی و پوست مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1971 ، اولین لیزر CO2 در اندودنتیکس برای پلمپ فورمنن آپیکال استفاده شد [19].

اصطلاح لیزر (انگلیسی برای تقویت نور با انتشار تابش تحریک شده) مخفف اختصاری است که در واقع اصل عملکرد آن را توصیف می کند. این به عنوان یک تقویت کننده نور عمل می کند و بازتولید نمایی فوتون ها به دلیل انتشار ناشی از انتشار را ترویج می کند. هر لیزر بسته به طول موج های مختلف ، در دندانپزشکی اهداف مختلفی دارد.