از پلاسمونیک گرفته تا فوتونیک سیلیکون

با این حال ، برای تشخیص مقادیر بسیار کمی از نشانگرهای زیستی ، حساسیت حسگرهای زیستی نانو پلاسمونی می تواند محدود باشد - یا اینکه می توانند به طرح های اتصال نور نیاز داشته باشند که ادغام و کوچک سازی آنها را پیچیده می کند. در این موارد ، فناوری نانو سیستمیک سیلیکون می تواند جایگزین قدرتمندی را ارائه دهد. حسگرهای زیستی مبتنی بر تشدیدکننده های سیلیکون یا موجبرهای موج نیز از طریق یک اصل میدان تبخیر کار می کنند و در بعضی موارد حساسیت آنها می تواند بیش از دو مرتبه از حساسیت نسبت به همتایان نانوپلاسمی خود استفاده کند.