تاریخچه لیزرها در جراحی مغز و اعصاب

تاریخچه لیزرها در جراحی مغز و اعصاب

استفاده از لیزرها در مغز از سال 1965 آغاز شد ، هنگامی که از لیزر یاقوت پالس شده روی کرانیوم موش ها و خوکچه ها استفاده شد و منجر به مرگ فوری شد . علت مرگ ناگهانی فشار داخل جمجمه به دلیل تعامل انفجاری لیزر و بافت مغز در جمجمه بسته بود  بعداً از لیزر یاقوت پالس شده روی مغز در معرض گربه ها استفاده شد و منجر به ضایعات بواسیر در محل برخورد شد . هدف از این گزارش های اولیه بررسی تأثیر مخرب لیزر بر روی بافت ها قبل از آزمایشات بالینی انسان بود.   اولین گزارش استفاده از لیزر در انسان در سال 1966 بود ، هنگامی که یک لیزر یاقوتی پالس به صورت انتخابی بر روی تومور مغز متمرکز شد و منجر به نکروز تومور ناقص شد. اثر جزئی به جذب ضعیف لیزر توسط بافتهای رنگدانه نسبت داده شده است ، و این امر باعث شده کنترل اثر حرارتی بر روی بافت عصبی دشوار باشد . علاوه بر این ، اثرات فتوشیمیایی لیزر پالس کنترل نشده بود . این گزارش اولیه نشان داد که این روش امکان پذیر است ، اگرچه برای دستیابی به هدف گیری صحیح و انتخابی ضایعه و در نتیجه فرسایش ضایعه مناسب ، تحقیقات بیشتری لازم بود. برای غلبه بر برهم کنش انفجاری لیزر با بافت و به دست آوردن انرژی لیزر دقیق تر و کنترل شده تر ، از لیزر موج پیوسته با سیستم تحویل بهبود یافته استفاده شد . در سال 1966 ، از لیزر CO2 که یک لیزر با موج مداوم با قدرت بالا است ، برای تبخیر یک گلیوما مکرر استفاده شد. اگرچه این روش دقیق و کنترل شده بود ، یک رویه وقت گیر و به تبع آن غیر عملی بود . در طی سالهای 1976-1979 ، اشر و هپنر بیش از 250 مورد ضعف سیستم عصبی مرکزی (CNS) پس از اصلاح لیزر CO2 انجام دادند. آنها یک لیزر قابل مشاهده هلیوم اضافه کردند تا جراح بتواند دقیقاً لیزر نامرئی CO2 را هدایت کند. علاوه بر این ، آنها برای افزایش دقت ، لیزر را به میکروسکوپ عملیاتی وصل کردند. نتیجه یک پوسته میکروسکوپی قدرتمند بود که آنها برای تومورهای خارج از محور و ضایعات عروقی درون محوری کوچک استفاده می کردند.