سنسورهای نوری متصل و قابل کاشت

تصویربرداری نوری و روشهای سنجش از سالها پیش در تشخیص پزشکی مورد استفاده قرار می گرفته است. یک نمونه بارز آندوسکوپی است که با استفاده از الیاف نوری و / یا دوربین های مجهز به شارژ مینیاتوری (CCD) ، تصویربرداری گسترده از بافت داخلی از راه دور انجام می دهد. در حالی که تکنیک هایی مانند آندوسکوپی ابزارهای مفیدی را برای پزشکان فراهم می کند ، اما به طور معمول اجازه تشخیص کاملی را نمی دهند.   درعوض ، ممکن است برای تأیید یا تکذیب وجود بیماری ، بیوپسی فیزیکی لازم باشد. علاوه بر این ، روشهای آندوسکوپی هم تهاجمی و هم زمان بر هستند. به همین ترتیب ، در حال حاضر تحقیقات زیادی به سمت توسعه دستگاههایی انجام شده است که می توانند بدون نیاز به انجام بیوپسی جسمی ، یک تشخیص کامل در داخل بدن را فراهم کنند. در حالت ایده آل ، چنین وسایلی نیز باید حداقل یا غیر تهاجمی باشند و باید شناسایی آنی بیماری را در محل مراقبت ارائه دهند. علاوه بر این ، علاقه زیادی به توسعه دستگاههای تشخیصی قابل کاشت است که می توانند برای مدت طولانی (برای چند روز یا بیشتر) در بدن بیماران باقی بمانند. این سیستم ها می توانند برای تشخیص خودکار بیماری استفاده شوند ، و برنامه های کاربردی نمونه شامل تشخیص عفونت های بعد از جراحی و همچنین نظارت بر وضعیت سلامتی بیماران تحت شیمی درمانی است. این فصل با تأکید بر پیشرفت به سمت وسایل مینیاتوری که ممکن است بعنوان کاشت در آینده عمل کنند ، بر توسعه ابزارهای نوری که می توانند در محل مراقبت در محل مراقبت ارائه دهند ، متمرکز شده است.