مبانی

در سال 1917 ، آلبرت انیشتین مبانی نظری را برای لیزر و میزر  در مقاله زور کوانتنتهوری در استرالوونگ (در تئوری کوانتومی تابش) با استفاده از بازتولید مجدد از قانون پرتونگاری ماکس پلانک تأسیس کرد ، از نظر مفهومی مبتنی بر ضرایب احتمال (ضرایب انیشتین ) برای جذب ، انتشار خودبخودی و انتشار تحریک تابش الکترومغناطیسی.  در سال 1928 ، رودولف دبلیو لادنبورگ وجود پدیده های انتشار تحریک شده و جذب منفی را تأیید کرد.  در سال 1939 ، والنتین A.   فابریکانت استفاده از انتشار تحریک شده را برای تقویت امواج "کوتاه" پیش بینی کرد.  در سال 1947 ، ویلیس E. لامب و R.C. Retherford انتشار واضح تحریک در طیفهای هیدروژن را پیدا کرد و اولین نمایش انتشار تحریک شده را انجام داد. در سال 1950 ، آلفرد کاستلر (جایزه نوبل فیزیک 1966) روش پمپاژ نوری را که به صورت آزمایشی تأیید شد ، دو سال بعد ، توسط بروسل ، کاستلر و وینتر پیشنهاد داد.