پزشکی هسته ای چیست؟

پزشکی هسته ای شاخه ای از پزشکی است که شامل مواد رادیواکتیو به منظور تشخیص و درمان بیماری است. اسکن انجام شده در پزشکی هسته ای توسط رادیوگرافی انجام می شود. این تخصص طب هسته ای بعضی اوقات به عنوان endoradiology شناخته می شود زیرا تشعشع ساطع شده از داخل بدن به جای استفاده در خارج تشخیص داده می شود ، به عنوان مثال با روش اشعه X ، به عنوان مثال.

  

برای اسکنهای پزشکی هسته ای ، رادیونوکلئیدها با سایر ترکیبات شیمیایی ترکیب می شوند تا رادیو دارویی را که در این زمینه بسیار مورد استفاده قرار می گیرد ، تشکیل دهند. این داروها هنگام تزریق به بیمار ، اندامهای خاص یا گیرنده های سلولی را هدف قرار می دهند و به صورت انتخابی به آنها متصل می شوند. از ردیاب های خارجی برای گرفتن پرتوی ساطع شده از پرتودرمانی هنگام حرکت در بدن استفاده می شود و از این برای تولید تصویر استفاده می شود. تشخیص براساس روشی است که بدن برای کنترل مواد در وضعیت سلامتی و بیماری از آن استفاده می کند.

رادیونوکلئید مورد استفاده معمولاً به یک کمپلکس خاص (ردیاب) محدود است که شناخته شده است که به روش خاصی در بدن عمل می کند. هنگامی که بیماری وجود دارد ، ردیاب ممکن است به روش دیگری متفاوت باشد تا زمانی که هیچ بیماری وجود ندارد پردازش شود. افزایش عملکرد فیزیولوژیکی که ممکن است در نتیجه بیماری یا صدمه رخ دهد ، معمولاً منجر به افزایش غلظت ردیاب می شود ، که اغلب می تواند به عنوان "نقطه داغ" شناخته شود. گاهی اوقات ، روند بیماری منجر به محرومیت از ردیاب می شود و به جای آن "نقطه سرد" تشخیص داده می شود. انواع زیادی از مجموعه های ردیاب در پزشکی هسته ای برای تجسم و درمان اندام های مختلف ، بافت ها و سیستم های فیزیولوژیکی بدن استفاده می شود.