آشنایی با زندگینامه پروفسور منیژه رازقی

 

بانو پروفسور منیژه رازقی متولد اصفهان است و هم اکنون در دانشگاه نورت وسترن آمریکا در زمینه فیزیک و فناوری نیمه رساناها تدریس می کند.

وی برای تحصیلات به کشور فرانسه سفر کرد و تحصیلات خود را در رشته فیزیک ادامه داد و مدرک دکتری خود را در سال 1980 از دانشگاه پاریس اخذ کرد.

بانو دکتر منیژه رازقی مدرک DEA در فیزیک هسته ای خود را در سال ۱۹۷۳ و یک مدرک DEA در علوم مواد را در سال ۱۹۷۷ و پس از آن سومین دوره دکترای خود را در سال ۱۹۷۸ کمتر از یک سال بعد از DEA کسب کرد.

بعد از آن در سال ۱۹۸۰ دکترای افتخاری علوم فیزیک به وی اعطا شد.

دکتر منیژه رازقی بین سالهای ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۵ دانشمند محقق ارشد در پروژه ی تامسون در اِرسی فرانسه فعالیت داشته و از ۱۹۸۶تا ۱۹۹۱، ریاست لابراتوا (آزمایشگاه) مواد اکتشافی را مدیریت کرده و در آنجا نتایج غیر مساوی تا آن زمان بدست آورد.

دکتر منیژه رازقی، محقق و سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه «نورت وسترن» موفق به ساخت قوی ترین لیزر نیمه رسانا در جهان موسوم به لیزر کوانتوم آبشاری (Quantum Cascade Laser=QC) شده است. که به لحاظ قدرت و کارایی رکورد لیزرهای قبلی را شکسته است. این استاد و محقق ایرانی که سرپرست تیم تحقیقاتی این پروژه را در مرکز ابزار یا کوانتومی و یا به اختصار انگلیسی “CQD” در دانشگاه “نورث وسترن” آمریکا بر عهده داشته، همچنین توانسته کارایی و نفوذ دو شاخه توکار لیزر یعنی توانایی تغییر انرژی الکتریکی به نور را در این لیزر افزایش دهد.

ﻟﯿﺰﺭ ﺁﺑﺸﺎﺭﯼ ﮐﻮﺍﻧﺘﻮﻡ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺯ ﻟﯿﺰﺭ ﻧﯿﻤﻪ ﺭﺳﺎﻧﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍی تابش ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﻗﺮﻣﺰ ﻃﯿﻒ ﺍﻟﮑﺘﺮﻭ ﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺮﻭﻣﻪ ﻓﯿﺴﺖ، ﻓﺪﺭﯾﮑﻮ ﮐﺎﭘﺎﺳﻮ، ﺩﺑﻮﺭﺍ ﺳﯿﻮﮐﻮ، ﮐﺎﺭﻟﻮ ﺳﯿﺮﺗﻮﺭﯼ، ﺁﻟﺒﺮﺕ ﻫﺎﭼﯿﻨﺴﻮﻥ ﻭ ﺁﻟﻔﺮﺩ ﭼﻮ ﺩﺭ ﻻﺑﺮﺍﺗﻮﺭﻫﺎﯼ ﺑﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۴ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪند.

وی آمریکا نوعی سیستم شناسایی امنیتی ارایه کرده که با استفاده از امواج تراهرتزی قابلیت ردیابی مواد انفجاری، شیمیایی و ترکیبات بیولوژیکی خطرناک را از فاصله‌ای ایمن دارد.

استفاده از سیستم‌های مبتنی بر امواج تراهرتز چند سالی است که در مکان‌های شلوغ و پرتر‌د‌دی نظیر فرودگاهها به کار گرفته می‌شود، اما این دستگاه‌ها ابعادی بزرگ داشته و بیشتر شبیه سیستم های چند قطعه ای هستند که حتی در بسیاری از موارد برای اینکه عملکرد درستی داشته باشند باید توسط سیستم های پیچیده، تمیز شده و از لیزرهای گران قیمت و حتی سیستم های خنک کنندگی پیچیده جهت حفظ عملکرد آنها در سطحی عالی استفاده شود. این نوع ردیابی مواد خطرناک، کاری پرهزینه و پرمشقت محسوب می‌شود.

اکنون پرفسور رازقی با همکاری محققان جوانی که دانش آموخته وی هستند دست به ابتکار عمل تازه ای زده و نسل متفاوتی از این فناوری را ارایه کرده که نه تنها وزن و ابعاد کمی دارد بلکه نگهداری و استفاده از آن بسیار کم هزینه است و این درحالی است که سطح عملکرد آن در حد چشمگیری است.

وی در این زمینه می گوید: آنچه که ما ابداع کرده ایم ابعاد مختصری دارد. در حقیقت ما وسیله ای ساخته ایم که برخلاف نمونه های قبلی که متشکل از چند قطعه بودند، ساختاری یکپارچه دارد. دستگاه جدید ما در دمای اتاق قابلیت عمل داشته و مهمتر آنکه جهت همسان سازی با نسل بعدی سیستم های تراهرتزی قابلیت تنظیم شدن دارد.

به گفته‌ی پرفسور رازقی از این فناوری جدید به جهت کوچک بودن ابعاد می توان در امور پزشکی و تصویربرداری از اعماق فضا نیز استفاده کرد.