فعالیت های پروفسور منیژه رازقی

این استاد و محقق ایرانی که سرپرستی تیم تحقیقاتی در این پروژه را در مرکز ابزار کوانتومی (CQD)در دانشگاه «نورت وسترن» آمریکا بر عهده داشته است همچنین توانسته کارایی و نفوذ دو شاخه توکار لیزر یعنی توانایی تغییر انرژی الکتریکی به نور را در این لیزر افزایش دهد. 

دکتر رازقی در این زمینه گفت: این لیزرهای منفرد که ۳۰۰ تای آنها به راحتی روی یک سکه کوچک جای می گیرند، در طول موج های ۵/۴ میکرون منتشر می شوند، می توانند بیش از ۷۰۰ میلی وات انرژی خروجی پیوسته در دمای معمولی اتاق و بیش از یک وات انرژی خروجی در دماهای پایین تر تولید کنند. 

به گفته وی، لیزرهای مزبور همچنین در تبدیل الکتریسته به نور بی نهایت کارآمد و مؤثر هستند. 

پروفسور منیژه رازقی، تحصیلات خود را در رشته فیزیک تا اخذ مدرک دکتری در دانشگاه پاریس (۱۹۸۰) سپری کرده و بین سال های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۵ دانشمند محقق ارشد در پروژه تامسون CSF در ارسی فرانسه فعالیت داشته و در سال ۱۹۹۱ ریاست آزمایشگاه مواد اکتشافی را عهده دار شده است. 

دکتر رازقی که یکی از دانشمندان برجسته در رشته علوم و فناوری نیمه رساناها است، از پیشگامان توسعه و اجرای تکنیک های مدرن و مهم همسو محوری از قبیل MOMBE, GASMBE, MBE, VPE,MOCVD برای رشد درجه کامل ترکیبی نیمه رساناهای ترکیبی III-V ، هتروساختارها و دیوارهای کوانتومی است. 

وی کتابی با عنوان چالش MOCVD نوشته است که این کتاب یک اثر پیشگام در زمینه سیستم بر اساس InP-GaInA SP و سیستم GaAs-GaInA SP است. 

در سال ۱۹۹۵ موفق به اخذ جایزه از انجمن مهندسان زن شد و در سال ۱۹۹۸ جایزه بهترین مقاله را از سمپوزیوم اتوالکترونیک وست فوتونیک ۹۸ دریافت کرد. 

وی همچنین به عنوان رییس مرکز جدید ابزار کوانتوم در این دانشگاه معرفی فعالیت دارد. 

رازقی تاکنون ریاست چندین کنفرانس بین المللی را نیز در زمینه مفاهیم فیزیک ماده برای کاربردهای ابزار نوری الکترونیکی برعهده داشته است.

پروفسور منیژه رازقی در سال ۱۹۹۱، به دانشگاه نورث وسترن نزدیک شیکاگو در آمریکا ملحق شد. دانشگاهی که در این زمینه کمتر شناخته شده بود و در آن لابراتوار تحقیقات ”مرکز دستگاه های کوانتوم” را تأسیس و مدیریت کرد.