مهندسی بیومولکولی

از مهندسی بیومولکولی می توان در چارچوب روابط بین ساختارها ، کارکردها و خواص آنها و همچنین کاربرد آنها در مناطقی مانند توسعه بیوموادهای جدید ، بیوسنسینگ ، به طور هدفمند استفاده کرد. تصویربرداری بیولوژیکی ، و تشخیص بالینی و درمانی. فناوری نانو همچنین می تواند برای طراحی و تنظیم اندازه ها ، اشکال ، خصوصیات و عملکرد نانومواد مورد استفاده قرار گیرد.   به همین ترتیب ، همپوشانی های قابل توجهی بین نانوتکنولوژی و مهندسی بیومولکولی وجود دارد ، به این ترتیب که هر دو مربوط به ساختار و رفتار مواد در مقیاس نانومتر یا کوچکتر هستند. بنابراین ، در ترکیب با نانوتکنولوژی ، مهندسی بیومولکولی پیش بینی می شود زمینه های جدیدی از nanobio / bionanotechnology را باز کند و به توسعه نانوبیومادهای جدید ، نانوبیوادها و نانوبیسیستمها کمک کند. این بررسی ، مطالعات اخیر را با استفاده از مولکولهای بیولوژیکی مهندسی شده (به عنوان مثال ، الیگونوکلئوتیدها ، پپتیدها ، پروتئین ها ، آنزیم ها ، پلی ساکاریدها ، لیپیدها ، کوفاکتورهای بیولوژیکی و لیگاندها) همراه با نانوموادهای کاربردی در کاربردهای نانوبیو / بیونانوتکنولوژی ، از جمله روشهای درمانی ، تشخیصی ، زیست سنجی ، بیوآنالیز و بیوآنالیز انجام می دهد. علاوه بر این ، این بررسی در پنج زمینه از پیشرفت های اخیر در مهندسی زیست مولکولی متمرکز است: (ال) مهندسی اسید نوکلئیک ، (ب) مهندسی ژن ، (ج) مهندسی پروتئین ، (د) فن آوری های ترکیب شیمیایی و آنزیمی و (ه) مهندسی پیوند دهنده. پیش بینی می شود نانوبیوادهای دقیقاً مهندسی شده ، nanobiodevices و nanobiosystems به عنوان سیستم عامل های نسل بعدی بیوالکترونیک ، بیوسنسورها ، بیوکاتالیستها ، روشهای تصویربرداری مولکولی ، محرکهای بیولوژیکی و کاربردهای زیست پزشکی ظاهر شوند.