تئودور میمن

در 16 مه 1960 ، تئودور میمن برای اولین بار نوع جدیدی از نور تولید کرد که در طبیعت یافت نمی شود و سیر تاریخ را تغییر داد. تا آن روز ، محققانی که رفتار و علم نور را مطالعه می کردند برای تأمین نور ، به ستاره ها ، خورشید ، شمع ها و لامپ های برقی اعتماد کرده بودند. هر یک از این منابع شامل مجموعه بزرگی از اتمها یا مولکولهایی هستند که انرژی ذخیره شده را بطور مستقل و به طور تصادفی آزاد می کنند ، در فرآیندی به نام انتشار خود به خود. با این وجود ، میمن توانسته است اتم های موجود در دستگاه جدید خود را به تابش نور آنها به روشی هماهنگ تبدیل کند ، که در آن انتشار از یک اتم دیگران را به سمت انتشار ساطع می کند ، در آنچه که به عنوان انتشار تحریک کننده شناخته می شود. این تولد LASER - تقویت نور توسط تحریک انتشار تابش است. نمایش لیزر میمن باعث می شود که علم و جامعه به شیوه هایی که قبلاً غیرقابل تصور بودند متحول شود. لیزرها اکنون در طیف وسیعی از کارها به طرز حیرت انگیزی استفاده می شوند ، از اسکنر بارکد در سوپر مارکت ها گرفته تا تصویربرداری پزشکی و جراحی گرفته تا اندازه گیری دقیق صنعتی و ساخت آن گرفته تا انتقال اکثر اطلاعات در اینترنت. در این سال ، شصتمین سالگرد اختراع لیزر ، ارزشمند است که دوباره به تاریخ و علم این اختراع قابل توجه و برخی از پیامدهای ماندگار آن بنگریم.

لیزر خلقت خود به خودی یک فرد مجزا نبود ، بلکه اوج ده ها مشاهدات و ایده های علمی بود. عمل لیزر یک پدیده ذاتاً کوانتومی است که بر اساس تشخیص اینکه نور در هسته های گسسته انرژی به نام فوتون توسط اتمها منتشر و جذب می شود. اولین اشاره فوتون توسط فیزیکدان آلمانی ماکس پلانک در سال 1900 در تلاش برای توضیح خواص مشاهده شده از آنچه که به عنوان پرتوهای سیاه شناخته می شود ، معرفی شد. وقتی یک جسم مانند عنصر گرمایش یک اجاق گاز برقی به اندازه کافی داغ ساخته شود ، شروع به درخشش می کند و طیف (رنگ ها) آن پرتودرمانی به روش بسیار خاصی به دمای عنصر بستگی دارد. یک نسخه ایده آل از چنین عنصر درخشان گرم به عنوان یک سیاه پوست شناخته شده است ، و محققان در اواخر قرن نوزدهم تلاش کردند تا طیف مشاهده شده از سیاه سیاه را توضیح دهند. سرانجام پلانک فرمول ریاضی را به دست آورد که کاملاً با داده های تجربی مطابقت داشت ، اما او این فرض را انجام داد با فرض اینکه فقط در مقادیر گسسته یا "کوانتوم" انرژی توسط سیاه پوست می تواند ساطع شود. پلانک با این امر به عنوان خاصیت ماده ، نه از خود نور ، رفتار می کرد ، اما این اولین اشاره ای بود که نور در حقیقت به عنوان ذره وجود دارد.